به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید

1390عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

این عمر که از لطف خداداد رسید
چون برق گذشت، ازان که چون باد رسید
علمی که به عمر خود تو را حاصل شد
این است که شصت رفت و هفتاد رسید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 2شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 3شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 4شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 5شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 6شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 7شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 8شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 9شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 10شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 11شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 12شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 13شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 14شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 15شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 16شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 17شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 18شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 19شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 20شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 21شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 22شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 23شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 24شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 25شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 26شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 27شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 28شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 29شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 30شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 31شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 32شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 33شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 34شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 35شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 36شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 37شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 38شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 39شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 40شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 41شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 42شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 43شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 44شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 45شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 46شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 47شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 48شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 49شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 50شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 51شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 52شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 53شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 54شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 55شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 56شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 57شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 58شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 59شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 60شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 61شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 62شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 63شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 64شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 65شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 66شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 67شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 68شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 69شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 70شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 71شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 72شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 73شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 74شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 75شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 76شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 77شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 78شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 79شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 80شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 81شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 82شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 83شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 84شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 85شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 86شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 87شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 88شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 89شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 90شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 91شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 92شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 93شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 94شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 95شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 96شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 97شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 98شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 99شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 100شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 101شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 102شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 103شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 104شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 105شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 106شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 107شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 108شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 109شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 110شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 111شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 112شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 113شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 114شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 115شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 116شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 117شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 118شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 119شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 120شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 121شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 122شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 123شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 124شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 125شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 126شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 127شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 128شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 129شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 130شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 131شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 132شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 133شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 134شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 135شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 136شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 137شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 138شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 139شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 140شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 141شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 142شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 143شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 144شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 145شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 146شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 147شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 148شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 149شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 150شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 151شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 152شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 153شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 154شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 155شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 156شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 157شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 158شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 159شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 160شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 161شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 162شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 163شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 164شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 165شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 166شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 167شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 168شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 169شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 170شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 171شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 172شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 173شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 174شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 175شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 176شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 177شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 178شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 179شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...180شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 181شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 182شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 183شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 184شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 185شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 186شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 187شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 188شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 189شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 190شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 191شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 192شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 193شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 194شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 195شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 196شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 197شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 198شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 199شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 200شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 201شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 202شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 203شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 204شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 205شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 206شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 207شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 208شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 209شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 210شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 211شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 212شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 213شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 214شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 215شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 216شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 217شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 218شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 219شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 220شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 221شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 222شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 223شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 224شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 225شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 226شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 227شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 228شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 229شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 230شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 231شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 232شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 233شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 234شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 235شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 236شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 237شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 238شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 239شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 240شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 241شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 242شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 243شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 244شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 245شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 246شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 247شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 248شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...249شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 250شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 251شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 252شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 253شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 254شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 255شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 256شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 257شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 258شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 259شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 260شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 261شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 262شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 263شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 264شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 265شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 266شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 267شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 268شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 269شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 270شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 271شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 272شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 273شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 274شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 275شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 276شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 277شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 278شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 279شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 280شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 281شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 282شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 283شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 284شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 285شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 286شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 287شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 288شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ