به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید

580عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید
تجرید ز گفتگوی ایشان چه کشید
گردند جنید وقت در کم وقتی
گر ذکر خدا کنند چون فکر مرید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 2شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 3شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 4شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 5شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 6شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 7شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 8شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 9شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 10شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 11شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 12شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 13شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 14شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 15شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 16شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 17شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 18شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 19شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 20شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 21شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 22شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 23شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 24شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 25شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 26شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 27شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 28شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 29شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 30شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 31شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 32شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 33شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 34شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 35شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 36شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 37شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 38شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 39شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 40شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 41شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 42شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 43شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 44شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 45شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 46شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 47شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 48شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 49شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 50شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 51شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 52شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 53شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 54شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 55شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 56شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 57شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 58شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 59شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 60شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 61شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 62شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 63شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 64شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 65شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 66شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 67شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 68شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 69شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 70شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 71شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 72شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 73شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 74شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 75شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 76شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 77شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 78شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 79شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 80شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 81شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 82شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 83شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 84شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 85شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 86شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 87شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 88شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 89شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 90شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 91شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 92شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 93شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 94شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 95شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 96شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 97شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 98شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 99شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 100شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 101شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 102شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 103شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 104شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 105شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 106شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 107شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 108شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 109شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 110شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 111شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 112شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 113شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 114شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 115شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 116شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 117شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 118شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 119شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 120شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 121شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 122شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 123شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 124شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 125شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 126شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 127شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 128شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 129شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 130شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 131شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 132شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 133شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 134شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 135شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 136شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 137شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 138شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 139شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 140شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 141شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 142شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 143شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 144شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 145شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 146شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 147شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 148شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 149شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 150شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 151شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 152شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 153شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 154شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 155شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 156شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 157شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 158شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 159شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 160شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 161شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 162شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 163شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 164شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 165شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 166شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 167شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 168شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 169شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 170شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 171شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 172شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 173شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 174شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 175شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 176شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 177شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 178شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 179شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 180شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 181شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 182شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 183شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 184شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 185شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 186شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 187شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 188شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 189شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 190شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 191شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 192شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 193شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 194شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 195شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...196شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 197شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 198شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 199شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 200شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 201شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 202شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 203شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 204شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 205شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 206شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 207شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 208شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 209شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 210شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 211شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 212شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 213شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 214شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 215شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 216شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 217شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 218شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 219شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 220شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 221شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 222شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 223شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 224شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 225شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 226شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 227شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 228شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 229شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 230شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 231شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 232شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 233شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 234شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 235شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 236شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 237شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 238شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 239شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 240شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 241شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 242شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 243شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 244شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 245شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 246شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 247شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 248شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 249شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 250شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 251شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 252شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 253شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 254شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 255شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 256شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 257شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 258شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 259شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 260شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 261شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 262شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 263شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 264شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...265شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 266شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 267شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 268شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 269شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 270شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 271شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 272شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 273شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 274شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 275شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 276شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 277شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 278شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 279شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 280شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 281شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 282شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 283شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 284شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 285شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 286شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 287شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 288شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 289شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 290شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 291شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 292شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 293شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 294شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 295شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 296شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 297شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 298شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 299شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 300شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 301شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 302شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 303شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 304شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ