به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۲۷۸: جمعیت دهر، جور کیشان دارند

1170عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جمعیت دهر، جور کیشان دارند
ارباب وفا، دل پریشان دارند
آنها که چو نخل می‌خورند آب ز بن
سرسبزی و برگ عیش، ایشان دارند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷۷: راحت‌طلبان ذوق فروکش دارند 2شمارهٔ ۲۷۸: جمعیت دهر، جور کیشان دارند 3شمارهٔ ۲۷۹: آن قوم که دین عشق‌کیشان دارند 4شمارهٔ ۲۸۰: جمعیت سیم و زر لئیمان دارند 5شمارهٔ ۲۸۱: رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند 6شمارهٔ ۲۸۲: فردا که حساب خیر و شر می‌گیرند 7شمارهٔ ۲۸۳: اول به ره عشق خموشت سازند 8شمارهٔ ۲۸۴: مردان همه برگ ترک عالم سازند 9شمارهٔ ۲۸۵: می، خامان را زود ره هوش زند 10شمارهٔ ۲۸۶: حاسد نمکم بر جگر ریش زند 11شمارهٔ ۲۸۷: گویند انسان علم ز هم اندوزند 12شمارهٔ ۲۸۸: نزدیکان را گر چو چراغ افروزند 13شمارهٔ ۲۸۹: آن قوم که دل‌بسته صورت باشند 14شمارهٔ ۲۹۰: این خلق مجازی نه ز اهل هوشند 15شمارهٔ ۲۹۱: آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند 16شمارهٔ ۲۹۲: آن را که خدا به بندگی یاد کند 17شمارهٔ ۲۹۳: گاهم به وصال، دل ز غم فرد کند 18شمارهٔ ۲۹۴: هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند 19شمارهٔ ۲۹۵: پیوسته فلک تهیه نیش کند 20شمارهٔ ۲۹۶: آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند 21شمارهٔ ۲۹۷: با نام هنر به دهر، کس سر نکند 22شمارهٔ ۲۹۸: جاهل را چرخ، بخت روشن نکند 23شمارهٔ ۲۹۹: از عشق دلی که دیده دوزد چه کند 24شمارهٔ ۳۰۰: تن داده دلم به بینوایی، چه کند 25شمارهٔ ۳۰۱: هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند 26شمارهٔ ۳۰۲: آن قوم که با عشق نه از یک جایند 27شمارهٔ ۳۰۳: ای آن که کنی سعی در اثبات وجود 28شمارهٔ ۳۰۴: در معرفت آن که عشق بر عقل افزود 29شمارهٔ ۳۰۵: گر معرفت الله نباشد مقصود 30شمارهٔ ۳۰۶: کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود 31شمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجو ...32شمارهٔ ۳۰۸: آن را که دل از دو کون آزاد بود 33شمارهٔ ۳۰۹: فرزانه به قید شهر و کو بند بود 34شمارهٔ ۳۱۰: از نور رخت، سها چو خورشید بود 35شمارهٔ ۳۱۱: دل را به دعای تو صد امید بود 36شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 37شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 38شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 39شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 40شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 41شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 42شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 43شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 44شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 45شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 46شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 47شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 48شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 49شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 50شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 51شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 52شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 53شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 54شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 55شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 56شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 57شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 58شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 59شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 60شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 61شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 62شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 63شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 64شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 65شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 66شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 67شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 68شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 69شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 70شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 71شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 72شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 73شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 74شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 75شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 76شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 77شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 78شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 79شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 80شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 81شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 82شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 83شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 84شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 85شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 86شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 87شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 88شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 89شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 90شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 91شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 92شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 93شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 94شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 95شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 96شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 97شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 98شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 99شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 100شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 101شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 102شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 103شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 104شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 105شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 106شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 107شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 108شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 109شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 110شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 111شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 112شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 113شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 114شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 115شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 116شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 117شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 118شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 119شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 120شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 121شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 122شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 123شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 124شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 125شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 126شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 127شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 128شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 129شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 130شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 131شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 132شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 133شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 134شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 135شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 136شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 137شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 138شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 139شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 140شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 141شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 142شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 143شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 144شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 145شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 146شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 147شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 148شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 149شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 150شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 151شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 152شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 153شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 154شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 155شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 156شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 157شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 158شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 159شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 160شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 161شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 162شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 163شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 164شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 165شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 166شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 167شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 168شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 169شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 170شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 171شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 172شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 173شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 174شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 175شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 176شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 177شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 178شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 179شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 180شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 181شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 182شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 183شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 184شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 185شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 186شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 187شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 188شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 189شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 190شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 191شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 192شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 193شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 194شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 195شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 196شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 197شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 198شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 199شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 200شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 201شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 202شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 203شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 204شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 205شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 206شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 207شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 208شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 209شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 210شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 211شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 212شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 213شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 214شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 215شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 216شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 217شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 218شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 219شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 220شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 221شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 222شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 223شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 224شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 225شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 226شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 227شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 228شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 229شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 230شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 231شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 232شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 233شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 234شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 235شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 236شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 237شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 238شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 239شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 240شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 241شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 242شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 243شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 244شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 245شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 246شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 247شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 248شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 249شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 250شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 251شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 252شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 253شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 254شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 255شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 256شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 257شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 258شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 259شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 260شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 261شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 262شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 263شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 264شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 265شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 266شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...267شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 268شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 269شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 270شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 271شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 272شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 273شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 274شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 275شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 276شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 277شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 278شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 279شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 280شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 281شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 282شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 283شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 284شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 285شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 286شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 287شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 288شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 289شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 290شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 291شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 292شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 293شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 294شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 295شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 296شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 297شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 298شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 299شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 300شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 301شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 302شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 303شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 304شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 305شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 306شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 307شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 308شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 309شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 310شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 311شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 312شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 313شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 314شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 315شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 316شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 317شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 318شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 319شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 320شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 321شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 322شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 323شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 324شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 325شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 326شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 327شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 328شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 329شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 330شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 331شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 332شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 333شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 334شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 335شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...336شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 337شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 338شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 339شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 340شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 341شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 342شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 343شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 344شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 345شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 346شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 347شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 348شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 349شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 350شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 351شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 352شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 353شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 354شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 355شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 356شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 357شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 358شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 359شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 360شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 361شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 362شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 363شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 364شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 365شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 366شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 367شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 368شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 369شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 370شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 371شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 372شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 373شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 374شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 375شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ