به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود

620عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عاشق ز درت به هر هوایی نرود
از جای به هر تک تک پایی نرود
پروانه پر خویش ازان سوخته است
تا از قدم شمع به جایی نرود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 2شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 3شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 4شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 5شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 6شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 7شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 8شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 9شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 10شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 11شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 12شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 13شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 14شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 15شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 16شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 17شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 18شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 19شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 20شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 21شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 22شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 23شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 24شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 25شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 26شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 27شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 28شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 29شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 30شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 31شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 32شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 33شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 34شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 35شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 36شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 37شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 38شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 39شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 40شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 41شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 42شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 43شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 44شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 45شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 46شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 47شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 48شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 49شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 50شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 51شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 52شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 53شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 54شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 55شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 56شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 57شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 58شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 59شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 60شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 61شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 62شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 63شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 64شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 65شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 66شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 67شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 68شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 69شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 70شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 71شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 72شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 73شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 74شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 75شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 76شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 77شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 78شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 79شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 80شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 81شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 82شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 83شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 84شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 85شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 86شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 87شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 88شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 89شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 90شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 91شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 92شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 93شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 94شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 95شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 96شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 97شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 98شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 99شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 100شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 101شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 102شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 103شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 104شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 105شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 106شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 107شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 108شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 109شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 110شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 111شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 112شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 113شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 114شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 115شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 116شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 117شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 118شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 119شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 120شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 121شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 122شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 123شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 124شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 125شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 126شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 127شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 128شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 129شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 130شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 131شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 132شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 133شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 134شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 135شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 136شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 137شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 138شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 139شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 140شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 141شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 142شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 143شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 144شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 145شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 146شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 147شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 148شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 149شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 150شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 151شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 152شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 153شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 154شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 155شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 156شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 157شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 158شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 159شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 160شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 161شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 162شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 163شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 164شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 165شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 166شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 167شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 168شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 169شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 170شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 171شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 172شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 173شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 174شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 175شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 176شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 177شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 178شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 179شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 180شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 181شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 182شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 183شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 184شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 185شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 186شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 187شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 188شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 189شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 190شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 191شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 192شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 193شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 194شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 195شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 196شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 197شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 198شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 199شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 200شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 201شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 202شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 203شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 204شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 205شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 206شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 207شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 208شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 209شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 210شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 211شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 212شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 213شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 214شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...215شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 216شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 217شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 218شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 219شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 220شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 221شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 222شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 223شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 224شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 225شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 226شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 227شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 228شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 229شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 230شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 231شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 232شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 233شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 234شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 235شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 236شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 237شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 238شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 239شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 240شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 241شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 242شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 243شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 244شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 245شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 246شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 247شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 248شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 249شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 250شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 251شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 252شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 253شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 254شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 255شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 256شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 257شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 258شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 259شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 260شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 261شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 262شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 263شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 264شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 265شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 266شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 267شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 268شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 269شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 270شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 271شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 272شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 273شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 274شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 275شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 276شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 277شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 278شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 279شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 280شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 281شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 282شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 283شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...284شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 285شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 286شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 287شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 288شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 289شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 290شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 291شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 292شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 293شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 294شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 295شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 296شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 297شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 298شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 299شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 300شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 301شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 302شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 303شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 304شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 305شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 306شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 307شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 308شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 309شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 310شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 311شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 312شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 313شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 314شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 315شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 316شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 317شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 318شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 319شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 320شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 321شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 322شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 323شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ