به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود

1140عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عزمت چه شود به سعی اگر یار شود
طاقت برمد چو شوق بسیار شود
خواهم که در آغوش کشم بی‌خبرت
تا مژده آمدن خبردار شود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 2شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 3شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 4شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 5شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 6شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 7شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 8شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 9شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 10شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 11شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 12شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 13شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 14شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 15شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 16شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 17شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 18شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 19شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 20شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 21شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 22شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 23شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 24شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 25شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 26شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 27شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 28شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 29شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 30شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 31شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 32شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 33شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 34شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 35شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 36شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 37شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 38شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 39شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 40شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 41شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 42شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 43شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 44شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 45شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 46شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 47شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 48شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 49شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 50شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 51شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 52شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 53شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 54شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 55شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 56شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 57شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 58شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 59شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 60شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 61شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 62شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 63شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 64شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 65شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 66شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 67شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 68شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 69شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 70شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 71شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 72شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 73شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 74شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 75شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 76شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 77شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 78شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 79شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 80شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 81شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 82شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 83شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 84شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 85شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 86شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 87شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 88شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 89شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 90شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 91شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 92شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 93شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 94شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 95شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 96شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 97شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 98شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 99شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 100شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 101شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 102شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 103شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 104شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 105شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 106شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 107شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 108شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 109شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 110شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 111شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 112شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 113شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 114شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 115شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 116شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 117شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 118شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 119شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 120شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 121شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 122شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 123شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 124شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 125شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 126شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 127شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 128شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 129شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 130شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 131شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 132شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 133شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 134شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 135شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 136شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 137شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 138شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 139شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 140شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 141شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 142شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 143شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 144شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 145شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 146شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 147شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 148شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 149شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 150شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 151شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 152شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 153شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 154شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 155شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 156شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 157شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 158شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 159شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 160شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 161شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 162شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 163شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 164شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 165شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 166شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 167شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 168شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 169شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 170شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 171شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 172شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 173شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 174شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 175شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 176شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 177شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 178شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 179شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 180شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 181شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 182شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 183شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 184شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 185شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 186شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 187شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 188شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 189شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 190شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 191شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 192شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 193شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 194شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 195شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 196شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 197شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 198شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 199شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 200شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 201شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 202شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 203شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 204شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 205شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 206شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 207شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 208شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 209شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 210شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 211شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 212شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...213شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 214شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 215شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 216شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 217شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 218شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 219شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 220شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 221شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 222شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 223شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 224شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 225شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 226شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 227شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 228شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 229شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 230شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 231شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 232شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 233شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 234شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 235شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 236شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 237شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 238شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 239شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 240شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 241شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 242شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 243شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 244شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 245شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 246شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 247شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 248شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 249شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 250شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 251شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 252شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 253شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 254شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 255شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 256شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 257شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 258شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 259شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 260شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 261شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 262شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 263شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 264شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 265شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 266شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 267شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 268شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 269شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 270شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 271شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 272شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 273شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 274شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 275شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 276شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 277شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 278شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 279شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 280شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 281شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...282شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 283شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 284شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 285شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 286شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 287شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 288شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 289شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 290شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 291شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 292شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 293شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 294شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 295شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 296شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 297شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 298شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 299شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 300شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 301شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 302شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 303شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 304شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 305شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 306شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 307شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 308شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 309شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 310شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 311شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 312شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 313شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 314شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 315شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 316شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 317شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 318شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 319شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 320شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 321شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ