به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود

1190عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود
با عشق، حصیرباف زرباف شود
چون الفت عشق با خرد درگیرد؟
گازر به هوای تیره کی صاف شود؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 2شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 3شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 4شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 5شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 6شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 7شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 8شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 9شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 10شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 11شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 12شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 13شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 14شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 15شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 16شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 17شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 18شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 19شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 20شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 21شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 22شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 23شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 24شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 25شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 26شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 27شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 28شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 29شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 30شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 31شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 32شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 33شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 34شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 35شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 36شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 37شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 38شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 39شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 40شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 41شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 42شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 43شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 44شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 45شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 46شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 47شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 48شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 49شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 50شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 51شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 52شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 53شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 54شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 55شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 56شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 57شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 58شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 59شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 60شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 61شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 62شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 63شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 64شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 65شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 66شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 67شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 68شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 69شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 70شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 71شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 72شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 73شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 74شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 75شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 76شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 77شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 78شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 79شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 80شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 81شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 82شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 83شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 84شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 85شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 86شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 87شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 88شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 89شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 90شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 91شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 92شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 93شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 94شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 95شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 96شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 97شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 98شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 99شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 100شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 101شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 102شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 103شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 104شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 105شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 106شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 107شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 108شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 109شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 110شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 111شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 112شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 113شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 114شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 115شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 116شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 117شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 118شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 119شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 120شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 121شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 122شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 123شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 124شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 125شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 126شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 127شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 128شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 129شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 130شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 131شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 132شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 133شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 134شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 135شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 136شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 137شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 138شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 139شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 140شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 141شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 142شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 143شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 144شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 145شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 146شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 147شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 148شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 149شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 150شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 151شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 152شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 153شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 154شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 155شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 156شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 157شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 158شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 159شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 160شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 161شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 162شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 163شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 164شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 165شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 166شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 167شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 168شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 169شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 170شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 171شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 172شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 173شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 174شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 175شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 176شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 177شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 178شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 179شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 180شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 181شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 182شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 183شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 184شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 185شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 186شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 187شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 188شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 189شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 190شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 191شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 192شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 193شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 194شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 195شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 196شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 197شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 198شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 199شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 200شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 201شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 202شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 203شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 204شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 205شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 206شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 207شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 208شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 209شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 210شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...211شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 212شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 213شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 214شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 215شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 216شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 217شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 218شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 219شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 220شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 221شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 222شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 223شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 224شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 225شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 226شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 227شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 228شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 229شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 230شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 231شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 232شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 233شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 234شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 235شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 236شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 237شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 238شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 239شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 240شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 241شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 242شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 243شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 244شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 245شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 246شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 247شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 248شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 249شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 250شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 251شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 252شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 253شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 254شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 255شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 256شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 257شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 258شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 259شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 260شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 261شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 262شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 263شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 264شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 265شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 266شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 267شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 268شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 269شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 270شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 271شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 272شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 273شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 274شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 275شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 276شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 277شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 278شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 279شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...280شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 281شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 282شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 283شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 284شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 285شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 286شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 287شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 288شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 289شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 290شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 291شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 292شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 293شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 294شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 295شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 296شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 297شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 298شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 299شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 300شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 301شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 302شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 303شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 304شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 305شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 306شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 307شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 308شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 309شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 310شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 311شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 312شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 313شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 314شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 315شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 316شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 317شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 318شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 319شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ