به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۲۹۹: از عشق دلی که دیده دوزد چه کند

1270عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از عشق دلی که دیده دوزد چه کند
چون آتش عشق برفروزد چه کند
بر شیوه معشوق کند عاشق کار
پروانه چو شمع اگر نسوزد چه کند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۹۸: جاهل را چرخ، بخت روشن نکند 2شمارهٔ ۲۹۹: از عشق دلی که دیده دوزد چه کند 3شمارهٔ ۳۰۰: تن داده دلم به بینوایی، چه کند 4شمارهٔ ۳۰۱: هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند 5شمارهٔ ۳۰۲: آن قوم که با عشق نه از یک جایند 6شمارهٔ ۳۰۳: ای آن که کنی سعی در اثبات وجود 7شمارهٔ ۳۰۴: در معرفت آن که عشق بر عقل افزود 8شمارهٔ ۳۰۵: گر معرفت الله نباشد مقصود 9شمارهٔ ۳۰۶: کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود 10شمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجو ...11شمارهٔ ۳۰۸: آن را که دل از دو کون آزاد بود 12شمارهٔ ۳۰۹: فرزانه به قید شهر و کو بند بود 13شمارهٔ ۳۱۰: از نور رخت، سها چو خورشید بود 14شمارهٔ ۳۱۱: دل را به دعای تو صد امید بود 15شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 16شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 17شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 18شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 19شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 20شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 21شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 22شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 23شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 24شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 25شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 26شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 27شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 28شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 29شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 30شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 31شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 32شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 33شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 34شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 35شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 36شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 37شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 38شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 39شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 40شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 41شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 42شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 43شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 44شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 45شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 46شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 47شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 48شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 49شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 50شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 51شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 52شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 53شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 54شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 55شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 56شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 57شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 58شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 59شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 60شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 61شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 62شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 63شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 64شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 65شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 66شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 67شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 68شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 69شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 70شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 71شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 72شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 73شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 74شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 75شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 76شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 77شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 78شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 79شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 80شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 81شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 82شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 83شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 84شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 85شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 86شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 87شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 88شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 89شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 90شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 91شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 92شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 93شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 94شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 95شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 96شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 97شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 98شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 99شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 100شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 101شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 102شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 103شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 104شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 105شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 106شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 107شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 108شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 109شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 110شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 111شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 112شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 113شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 114شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 115شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 116شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 117شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 118شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 119شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 120شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 121شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 122شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 123شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 124شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 125شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 126شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 127شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 128شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 129شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 130شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 131شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 132شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 133شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 134شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 135شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 136شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 137شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 138شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 139شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 140شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 141شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 142شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 143شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 144شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 145شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 146شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 147شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 148شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 149شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 150شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 151شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 152شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 153شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 154شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 155شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 156شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 157شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 158شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 159شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 160شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 161شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 162شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 163شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 164شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 165شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 166شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 167شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 168شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 169شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 170شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 171شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 172شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 173شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 174شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 175شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 176شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 177شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 178شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 179شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 180شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 181شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 182شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 183شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 184شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 185شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 186شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 187شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 188شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 189شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 190شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 191شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 192شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 193شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 194شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 195شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 196شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 197شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 198شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 199شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 200شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 201شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 202شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 203شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 204شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 205شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 206شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 207شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 208شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 209شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 210شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 211شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 212شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 213شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 214شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 215شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 216شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 217شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 218شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 219شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 220شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 221شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 222شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 223شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 224شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 225شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 226شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 227شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 228شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 229شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 230شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 231شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 232شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 233شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 234شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 235شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 236شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 237شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 238شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 239شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 240شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 241شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 242شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 243شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 244شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 245شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...246شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 247شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 248شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 249شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 250شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 251شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 252شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 253شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 254شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 255شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 256شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 257شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 258شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 259شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 260شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 261شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 262شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 263شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 264شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 265شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 266شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 267شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 268شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 269شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 270شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 271شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 272شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 273شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 274شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 275شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 276شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 277شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 278شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 279شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 280شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 281شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 282شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 283شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 284شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 285شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 286شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 287شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 288شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 289شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 290شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 291شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 292شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 293شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 294شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 295شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 296شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 297شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 298شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 299شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 300شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 301شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 302شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 303شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 304شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 305شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 306شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 307شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 308شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 309شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 310شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 311شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 312شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 313شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 314شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...315شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 316شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 317شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 318شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 319شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 320شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 321شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 322شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 323شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 324شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 325شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 326شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 327شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 328شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 329شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 330شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 331شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 332شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 333شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 334شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 335شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 336شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 337شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 338شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 339شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 340شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 341شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 342شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 343شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 344شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 345شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 346شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 347شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 348شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 349شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 350شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 351شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 352شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 353شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 354شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ