به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۲۵۵: با آن که ز تو کار به دلخواه نشد

1230عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

با آن که ز تو کار به دلخواه نشد
از ما دل غافل تو آگاه نشد
از حسرت بالای تو، بر تار امید
هرچند گره زدیم، کوتاه نشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۵۴: گویند که دستش ز حنا گلگون شد 2شمارهٔ ۲۵۵: با آن که ز تو کار به دلخواه نشد 3شمارهٔ ۲۵۶: آن را که به حق چراغ افروخته شد 4شمارهٔ ۲۵۷: رسوا شدم ای ناله، حجاب تو چه شد 5شمارهٔ ۲۵۸: ای شعله شوق اضطراب تو چه شد 6شمارهٔ ۲۵۹: قدسی دل طاقت‌آفرین تو چه شد 7شمارهٔ ۲۶۰: قدسی چو قرائتش تمنا می‌شد 8شمارهٔ ۲۶۱: هر شاعر اگر شاعر یکتا می‌شد 9شمارهٔ ۲۶۲: آسوده ز صید عام کی خواهی شد 10شمارهٔ ۲۶۳: دل را ز هوس، محض کدورت مپسند 11شمارهٔ ۲۶۴: کی چرخ فروغ اختر خود داند 12شمارهٔ ۲۶۵: دل گر لمعات اختر خود داند 13شمارهٔ ۲۶۶: از اهل ستم چه در جهان می‌ماند 14شمارهٔ ۲۶۷: روزی که به ترکیب تو پرداخته‌اند 15شمارهٔ ۲۶۸: تا گرد رمد به دیده‌ام بیخته‌اند 16شمارهٔ ۲۶۹: قومی که محض نام انسان شده‌اند 17شمارهٔ ۲۷۰: قدسی شب وصل، دل در امّید ببند 18شمارهٔ ۲۷۱: بر سینه خود به عاریت نیش مبند 19شمارهٔ ۲۷۲: بی‌دردی و بی‌غمی به هم پیوستند 20شمارهٔ ۲۷۳: چون برق مباش دشمن کشتی چند 21شمارهٔ ۲۷۴: دنیا چه بود، هیچ و در او پوچی چند 22شمارهٔ ۲۷۵: عریان ز لباس معرفت عوری چند 23شمارهٔ ۲۷۶: آنها که دم از گلشن اسرار زدند 24شمارهٔ ۲۷۷: راحت‌طلبان ذوق فروکش دارند 25شمارهٔ ۲۷۸: جمعیت دهر، جور کیشان دارند 26شمارهٔ ۲۷۹: آن قوم که دین عشق‌کیشان دارند 27شمارهٔ ۲۸۰: جمعیت سیم و زر لئیمان دارند 28شمارهٔ ۲۸۱: رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند 29شمارهٔ ۲۸۲: فردا که حساب خیر و شر می‌گیرند 30شمارهٔ ۲۸۳: اول به ره عشق خموشت سازند 31شمارهٔ ۲۸۴: مردان همه برگ ترک عالم سازند 32شمارهٔ ۲۸۵: می، خامان را زود ره هوش زند 33شمارهٔ ۲۸۶: حاسد نمکم بر جگر ریش زند 34شمارهٔ ۲۸۷: گویند انسان علم ز هم اندوزند 35شمارهٔ ۲۸۸: نزدیکان را گر چو چراغ افروزند 36شمارهٔ ۲۸۹: آن قوم که دل‌بسته صورت باشند 37شمارهٔ ۲۹۰: این خلق مجازی نه ز اهل هوشند 38شمارهٔ ۲۹۱: آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند 39شمارهٔ ۲۹۲: آن را که خدا به بندگی یاد کند 40شمارهٔ ۲۹۳: گاهم به وصال، دل ز غم فرد کند 41شمارهٔ ۲۹۴: هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند 42شمارهٔ ۲۹۵: پیوسته فلک تهیه نیش کند 43شمارهٔ ۲۹۶: آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند 44شمارهٔ ۲۹۷: با نام هنر به دهر، کس سر نکند 45شمارهٔ ۲۹۸: جاهل را چرخ، بخت روشن نکند 46شمارهٔ ۲۹۹: از عشق دلی که دیده دوزد چه کند 47شمارهٔ ۳۰۰: تن داده دلم به بینوایی، چه کند 48شمارهٔ ۳۰۱: هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند 49شمارهٔ ۳۰۲: آن قوم که با عشق نه از یک جایند 50شمارهٔ ۳۰۳: ای آن که کنی سعی در اثبات وجود 51شمارهٔ ۳۰۴: در معرفت آن که عشق بر عقل افزود 52شمارهٔ ۳۰۵: گر معرفت الله نباشد مقصود 53شمارهٔ ۳۰۶: کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود 54شمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجو ...55شمارهٔ ۳۰۸: آن را که دل از دو کون آزاد بود 56شمارهٔ ۳۰۹: فرزانه به قید شهر و کو بند بود 57شمارهٔ ۳۱۰: از نور رخت، سها چو خورشید بود 58شمارهٔ ۳۱۱: دل را به دعای تو صد امید بود 59شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 60شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 61شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 62شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 63شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 64شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 65شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 66شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 67شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 68شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 69شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 70شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 71شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 72شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 73شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 74شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 75شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 76شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 77شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 78شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 79شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 80شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 81شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 82شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 83شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 84شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 85شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 86شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 87شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 88شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 89شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 90شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 91شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 92شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 93شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 94شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 95شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 96شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 97شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 98شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 99شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 100شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 101شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 102شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 103شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 104شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 105شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 106شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 107شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 108شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 109شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 110شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 111شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 112شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 113شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 114شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 115شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 116شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 117شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 118شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 119شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 120شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 121شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 122شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 123شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 124شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 125شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 126شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 127شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 128شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 129شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 130شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 131شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 132شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 133شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 134شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 135شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 136شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 137شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 138شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 139شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 140شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 141شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 142شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 143شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 144شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 145شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 146شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 147شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 148شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 149شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 150شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 151شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 152شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 153شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 154شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 155شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 156شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 157شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 158شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 159شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 160شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 161شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 162شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 163شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 164شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 165شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 166شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 167شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 168شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 169شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 170شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 171شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 172شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 173شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 174شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 175شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 176شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 177شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 178شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 179شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 180شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 181شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 182شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 183شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 184شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 185شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 186شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 187شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 188شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 189شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 190شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 191شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 192شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 193شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 194شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 195شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 196شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 197شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 198شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 199شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 200شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 201شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 202شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 203شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 204شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 205شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 206شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 207شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 208شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 209شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 210شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 211شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 212شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 213شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 214شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 215شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 216شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 217شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 218شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 219شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 220شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 221شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 222شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 223شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 224شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 225شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 226شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 227شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 228شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 229شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 230شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 231شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 232شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 233شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 234شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 235شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 236شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 237شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 238شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 239شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 240شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 241شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 242شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 243شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 244شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 245شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 246شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 247شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 248شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 249شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 250شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 251شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 252شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 253شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 254شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 255شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 256شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 257شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 258شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 259شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 260شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 261شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 262شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 263شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 264شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 265شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 266شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 267شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 268شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 269شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 270شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 271شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 272شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 273شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 274شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 275شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 276شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 277شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 278شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 279شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 280شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 281شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 282شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 283شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 284شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 285شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 286شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 287شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 288شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 289شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...290شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 291شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 292شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 293شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 294شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 295شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 296شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 297شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 298شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 299شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 300شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 301شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 302شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 303شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 304شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 305شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 306شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 307شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 308شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 309شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 310شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 311شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 312شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 313شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 314شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 315شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 316شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 317شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 318شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 319شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 320شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 321شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 322شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 323شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 324شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 325شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 326شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 327شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 328شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 329شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 330شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 331شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 332شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 333شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 334شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 335شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 336شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 337شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 338شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 339شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 340شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 341شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 342شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 343شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 344شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 345شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 346شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 347شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 348شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 349شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 350شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 351شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 352شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 353شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 354شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 355شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 356شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 357شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 358شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...359شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 360شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 361شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 362شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 363شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 364شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 365شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 366شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 367شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 368شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 369شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 370شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 371شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 372شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 373شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 374شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 375شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 376شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 377شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 378شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 379شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 380شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 381شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 382شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 383شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 384شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 385شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 386شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 387شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 388شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 389شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 390شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 391شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 392شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 393شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 394شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 395شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 396شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 397شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 398شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ