به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۲۰۶: زین دجله که طوفان به سر پل دارد

620عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

زین دجله که طوفان به سر پل دارد
آبش مستی بیشتر از مل دارد
سالم جستی، مردی اگر پیش از مرگ
تا زنده بود شمع، تنزل دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۰۵: مه ساغر بی‌شراب بر کف دارد 2شمارهٔ ۲۰۶: زین دجله که طوفان به سر پل دارد 3شمارهٔ ۲۰۷: بر فرّ هما، لبم تبسم دارد 4شمارهٔ ۲۰۸: دامان مرا اشک، پر انجم دارد 5شمارهٔ ۲۰۹: چون آب روان نیارمیدن دارد 6شمارهٔ ۲۱۰: هر گوشه، خرابات تو مستی دارد 7شمارهٔ ۲۱۱: در زشت و نکو، زمانه دستی دارد 8شمارهٔ ۲۱۲: با جوهر ذات، هرکه یاری دارد 9شمارهٔ ۲۱۳: گشت چمن از گل، که فراغی دارد 10شمارهٔ ۲۱۴: عاقل به درش ز دل سراغی دارد 11شمارهٔ ۲۱۵: هر ذره به مهرت دل گرمی دارد 12شمارهٔ ۲۱۶: کو عشق که عُجب خودپرستی ببرد 13شمارهٔ ۲۱۷: قدسی که غم عشق تو بنیادش برد 14شمارهٔ ۲۱۸: هر چیز که از کون و مکان می‌گذرد 15شمارهٔ ۲۱۹: بد کرد زبانم و بد بی حد کرد 16شمارهٔ ۲۲۰: جز شرع رسول هرکه راهی سر کرد 17شمارهٔ ۲۲۱: گر از دل تو غمی تراوش می‌کرد 18شمارهٔ ۲۲۲: غم‌دیده، فریب سور عالم نخورد 19شمارهٔ ۲۲۳: هر صبح، فلک کم هر اختر گیرد 20شمارهٔ ۲۲۴: هرکس که پی بخت سیاهش گیرد 21شمارهٔ ۲۲۵: چون طبع خرد غباری از من گیرد 22شمارهٔ ۲۲۶: جز مسکن خویش هر که جایی گیرد 23شمارهٔ ۲۲۷: هرکس دل خود وقف محبت سازد 24شمارهٔ ۲۲۸: دل پیش ز دردم از قرار اندازد 25شمارهٔ ۲۲۹: چرخ آب همیشه زیر کاه اندازد 26شمارهٔ ۲۳۰: گلگشت چمن با فقرا کی سازد 27شمارهٔ ۲۳۱: گردون که بد و نیک رقم می‌سازد 28شمارهٔ ۲۳۲: تنها نه دلم به دیده تر نازد 29شمارهٔ ۲۳۳: ای غم، رگ ما نیشتری می‌ارزد 30شمارهٔ ۲۳۴: در هر کاری مشقتی بوده و مزد 31شمارهٔ ۲۳۵: دایم ز دلم نوای ماتم خیزد 32شمارهٔ ۲۳۶: افتاده عشق، کی ز جا برخیزد 33شمارهٔ ۲۳۷: از سینه مرا نفس دژم می‌خیزد 34شمارهٔ ۲۳۸: واعظ، نفست ز می خمار انگیزد 35شمارهٔ ۲۳۹: کو عشق که اهل درد را بشناسد 36شمارهٔ ۲۴۰: کو مرد که هم نبرد را بشناسد 37شمارهٔ ۲۴۱: مستغرق حال، قال را نشناسد 38شمارهٔ ۲۴۲: ای عشق، ترا کس به نشان نشناسد 39شمارهٔ ۲۴۳: کی دهر حقیقت گل و خس پرسد 40شمارهٔ ۲۴۴: روزی که حق از چون و چرا می‌پرسد 41شمارهٔ ۲۴۵: هر ذات مگو به ذات جاوید رسد 42شمارهٔ ۲۴۶: خواری، شرف مردم دانا باشد 43شمارهٔ ۲۴۷: خورشید همین نه ذره پرور باشد 44شمارهٔ ۲۴۸: درویشی جو، گر همه یک دم باشد 45شمارهٔ ۲۴۹: گر زان که همای عشق صیدم باشد 46شمارهٔ ۲۵۰: نازک‌خاطر، کم آرزو می‌باشد 47شمارهٔ ۲۵۱: اسباب تعلق همه عارت بخشد 48شمارهٔ ۲۵۲: آخر همه ناوک هدف خواهد شد 49شمارهٔ ۲۵۳: این نفس که فقر کاش پاکش بکشد 50شمارهٔ ۲۵۴: گویند که دستش ز حنا گلگون شد 51شمارهٔ ۲۵۵: با آن که ز تو کار به دلخواه نشد 52شمارهٔ ۲۵۶: آن را که به حق چراغ افروخته شد 53شمارهٔ ۲۵۷: رسوا شدم ای ناله، حجاب تو چه شد 54شمارهٔ ۲۵۸: ای شعله شوق اضطراب تو چه شد 55شمارهٔ ۲۵۹: قدسی دل طاقت‌آفرین تو چه شد 56شمارهٔ ۲۶۰: قدسی چو قرائتش تمنا می‌شد 57شمارهٔ ۲۶۱: هر شاعر اگر شاعر یکتا می‌شد 58شمارهٔ ۲۶۲: آسوده ز صید عام کی خواهی شد 59شمارهٔ ۲۶۳: دل را ز هوس، محض کدورت مپسند 60شمارهٔ ۲۶۴: کی چرخ فروغ اختر خود داند 61شمارهٔ ۲۶۵: دل گر لمعات اختر خود داند 62شمارهٔ ۲۶۶: از اهل ستم چه در جهان می‌ماند 63شمارهٔ ۲۶۷: روزی که به ترکیب تو پرداخته‌اند 64شمارهٔ ۲۶۸: تا گرد رمد به دیده‌ام بیخته‌اند 65شمارهٔ ۲۶۹: قومی که محض نام انسان شده‌اند 66شمارهٔ ۲۷۰: قدسی شب وصل، دل در امّید ببند 67شمارهٔ ۲۷۱: بر سینه خود به عاریت نیش مبند 68شمارهٔ ۲۷۲: بی‌دردی و بی‌غمی به هم پیوستند 69شمارهٔ ۲۷۳: چون برق مباش دشمن کشتی چند 70شمارهٔ ۲۷۴: دنیا چه بود، هیچ و در او پوچی چند 71شمارهٔ ۲۷۵: عریان ز لباس معرفت عوری چند 72شمارهٔ ۲۷۶: آنها که دم از گلشن اسرار زدند 73شمارهٔ ۲۷۷: راحت‌طلبان ذوق فروکش دارند 74شمارهٔ ۲۷۸: جمعیت دهر، جور کیشان دارند 75شمارهٔ ۲۷۹: آن قوم که دین عشق‌کیشان دارند 76شمارهٔ ۲۸۰: جمعیت سیم و زر لئیمان دارند 77شمارهٔ ۲۸۱: رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند 78شمارهٔ ۲۸۲: فردا که حساب خیر و شر می‌گیرند 79شمارهٔ ۲۸۳: اول به ره عشق خموشت سازند 80شمارهٔ ۲۸۴: مردان همه برگ ترک عالم سازند 81شمارهٔ ۲۸۵: می، خامان را زود ره هوش زند 82شمارهٔ ۲۸۶: حاسد نمکم بر جگر ریش زند 83شمارهٔ ۲۸۷: گویند انسان علم ز هم اندوزند 84شمارهٔ ۲۸۸: نزدیکان را گر چو چراغ افروزند 85شمارهٔ ۲۸۹: آن قوم که دل‌بسته صورت باشند 86شمارهٔ ۲۹۰: این خلق مجازی نه ز اهل هوشند 87شمارهٔ ۲۹۱: آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند 88شمارهٔ ۲۹۲: آن را که خدا به بندگی یاد کند 89شمارهٔ ۲۹۳: گاهم به وصال، دل ز غم فرد کند 90شمارهٔ ۲۹۴: هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند 91شمارهٔ ۲۹۵: پیوسته فلک تهیه نیش کند 92شمارهٔ ۲۹۶: آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند 93شمارهٔ ۲۹۷: با نام هنر به دهر، کس سر نکند 94شمارهٔ ۲۹۸: جاهل را چرخ، بخت روشن نکند 95شمارهٔ ۲۹۹: از عشق دلی که دیده دوزد چه کند 96شمارهٔ ۳۰۰: تن داده دلم به بینوایی، چه کند 97شمارهٔ ۳۰۱: هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند 98شمارهٔ ۳۰۲: آن قوم که با عشق نه از یک جایند 99شمارهٔ ۳۰۳: ای آن که کنی سعی در اثبات وجود 100شمارهٔ ۳۰۴: در معرفت آن که عشق بر عقل افزود 101شمارهٔ ۳۰۵: گر معرفت الله نباشد مقصود 102شمارهٔ ۳۰۶: کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود 103شمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجو ...104شمارهٔ ۳۰۸: آن را که دل از دو کون آزاد بود 105شمارهٔ ۳۰۹: فرزانه به قید شهر و کو بند بود 106شمارهٔ ۳۱۰: از نور رخت، سها چو خورشید بود 107شمارهٔ ۳۱۱: دل را به دعای تو صد امید بود 108شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 109شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 110شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 111شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 112شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 113شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 114شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 115شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 116شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 117شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 118شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 119شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 120شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 121شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 122شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 123شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 124شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 125شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 126شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 127شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 128شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 129شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 130شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 131شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 132شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 133شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 134شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 135شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 136شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 137شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 138شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 139شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 140شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 141شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 142شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 143شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 144شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 145شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 146شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 147شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 148شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 149شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 150شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 151شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 152شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 153شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 154شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 155شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 156شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 157شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 158شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 159شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 160شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 161شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 162شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 163شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 164شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 165شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 166شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 167شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 168شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 169شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 170شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 171شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 172شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 173شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 174شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 175شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 176شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 177شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 178شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 179شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 180شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 181شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 182شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 183شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 184شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 185شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 186شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 187شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 188شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 189شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 190شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 191شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 192شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 193شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 194شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 195شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 196شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 197شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 198شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 199شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 200شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 201شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 202شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 203شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 204شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 205شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 206شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 207شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 208شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 209شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 210شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 211شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 212شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 213شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 214شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 215شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 216شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 217شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 218شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 219شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 220شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 221شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 222شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 223شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 224شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 225شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 226شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 227شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 228شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 229شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 230شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 231شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 232شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 233شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 234شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 235شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 236شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 237شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 238شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 239شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 240شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 241شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 242شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 243شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 244شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 245شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 246شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 247شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 248شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 249شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 250شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 251شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 252شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 253شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 254شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 255شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 256شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 257شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 258شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 259شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 260شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 261شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 262شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 263شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 264شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 265شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 266شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 267شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 268شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 269شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 270شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 271شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 272شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 273شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 274شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 275شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 276شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 277شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 278شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 279شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 280شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 281شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 282شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 283شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 284شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 285شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 286شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 287شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 288شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 289شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 290شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 291شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 292شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 293شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 294شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 295شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 296شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 297شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 298شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 299شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 300شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 301شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 302شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 303شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 304شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 305شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 306شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 307شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 308شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 309شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 310شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 311شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 312شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 313شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 314شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 315شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 316شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 317شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 318شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 319شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 320شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 321شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 322شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 323شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 324شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 325شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 326شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 327شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 328شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 329شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 330شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 331شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 332شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 333شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 334شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 335شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 336شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 337شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 338شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...339شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 340شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 341شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 342شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 343شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 344شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 345شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 346شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 347شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 348شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 349شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 350شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 351شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 352شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 353شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 354شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 355شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 356شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 357شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 358شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 359شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 360شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 361شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 362شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 363شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 364شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 365شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 366شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 367شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 368شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 369شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 370شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 371شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 372شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 373شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 374شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 375شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 376شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 377شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 378شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 379شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 380شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 381شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 382شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 383شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 384شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 385شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 386شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 387شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 388شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 389شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 390شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 391شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 392شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 393شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 394شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 395شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 396شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 397شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 398شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 399شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 400شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 401شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 402شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 403شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 404شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 405شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 406شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 407شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...408شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 409شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 410شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 411شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 412شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 413شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 414شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 415شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 416شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 417شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 418شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 419شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 420شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 421شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 422شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 423شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 424شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 425شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 426شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 427شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 428شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 429شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 430شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 431شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 432شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 433شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 434شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 435شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 436شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 437شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 438شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 439شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 440شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 441شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 442شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 443شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 444شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 445شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 446شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 447شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ