به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۲۴۹: گر زان که همای عشق صیدم باشد

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر زان که همای عشق صیدم باشد
کی رشک به شبلی و جنیدم باشد
آزادتر از من نبود کس به جهان
آزادی اگر ز جور قیدم باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴۸: درویشی جو، گر همه یک دم باشد 2شمارهٔ ۲۴۹: گر زان که همای عشق صیدم باشد 3شمارهٔ ۲۵۰: نازک‌خاطر، کم آرزو می‌باشد 4شمارهٔ ۲۵۱: اسباب تعلق همه عارت بخشد 5شمارهٔ ۲۵۲: آخر همه ناوک هدف خواهد شد 6شمارهٔ ۲۵۳: این نفس که فقر کاش پاکش بکشد 7شمارهٔ ۲۵۴: گویند که دستش ز حنا گلگون شد 8شمارهٔ ۲۵۵: با آن که ز تو کار به دلخواه نشد 9شمارهٔ ۲۵۶: آن را که به حق چراغ افروخته شد 10شمارهٔ ۲۵۷: رسوا شدم ای ناله، حجاب تو چه شد 11شمارهٔ ۲۵۸: ای شعله شوق اضطراب تو چه شد 12شمارهٔ ۲۵۹: قدسی دل طاقت‌آفرین تو چه شد 13شمارهٔ ۲۶۰: قدسی چو قرائتش تمنا می‌شد 14شمارهٔ ۲۶۱: هر شاعر اگر شاعر یکتا می‌شد 15شمارهٔ ۲۶۲: آسوده ز صید عام کی خواهی شد 16شمارهٔ ۲۶۳: دل را ز هوس، محض کدورت مپسند 17شمارهٔ ۲۶۴: کی چرخ فروغ اختر خود داند 18شمارهٔ ۲۶۵: دل گر لمعات اختر خود داند 19شمارهٔ ۲۶۶: از اهل ستم چه در جهان می‌ماند 20شمارهٔ ۲۶۷: روزی که به ترکیب تو پرداخته‌اند 21شمارهٔ ۲۶۸: تا گرد رمد به دیده‌ام بیخته‌اند 22شمارهٔ ۲۶۹: قومی که محض نام انسان شده‌اند 23شمارهٔ ۲۷۰: قدسی شب وصل، دل در امّید ببند 24شمارهٔ ۲۷۱: بر سینه خود به عاریت نیش مبند 25شمارهٔ ۲۷۲: بی‌دردی و بی‌غمی به هم پیوستند 26شمارهٔ ۲۷۳: چون برق مباش دشمن کشتی چند 27شمارهٔ ۲۷۴: دنیا چه بود، هیچ و در او پوچی چند 28شمارهٔ ۲۷۵: عریان ز لباس معرفت عوری چند 29شمارهٔ ۲۷۶: آنها که دم از گلشن اسرار زدند 30شمارهٔ ۲۷۷: راحت‌طلبان ذوق فروکش دارند 31شمارهٔ ۲۷۸: جمعیت دهر، جور کیشان دارند 32شمارهٔ ۲۷۹: آن قوم که دین عشق‌کیشان دارند 33شمارهٔ ۲۸۰: جمعیت سیم و زر لئیمان دارند 34شمارهٔ ۲۸۱: رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند 35شمارهٔ ۲۸۲: فردا که حساب خیر و شر می‌گیرند 36شمارهٔ ۲۸۳: اول به ره عشق خموشت سازند 37شمارهٔ ۲۸۴: مردان همه برگ ترک عالم سازند 38شمارهٔ ۲۸۵: می، خامان را زود ره هوش زند 39شمارهٔ ۲۸۶: حاسد نمکم بر جگر ریش زند 40شمارهٔ ۲۸۷: گویند انسان علم ز هم اندوزند 41شمارهٔ ۲۸۸: نزدیکان را گر چو چراغ افروزند 42شمارهٔ ۲۸۹: آن قوم که دل‌بسته صورت باشند 43شمارهٔ ۲۹۰: این خلق مجازی نه ز اهل هوشند 44شمارهٔ ۲۹۱: آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند 45شمارهٔ ۲۹۲: آن را که خدا به بندگی یاد کند 46شمارهٔ ۲۹۳: گاهم به وصال، دل ز غم فرد کند 47شمارهٔ ۲۹۴: هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند 48شمارهٔ ۲۹۵: پیوسته فلک تهیه نیش کند 49شمارهٔ ۲۹۶: آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند 50شمارهٔ ۲۹۷: با نام هنر به دهر، کس سر نکند 51شمارهٔ ۲۹۸: جاهل را چرخ، بخت روشن نکند 52شمارهٔ ۲۹۹: از عشق دلی که دیده دوزد چه کند 53شمارهٔ ۳۰۰: تن داده دلم به بینوایی، چه کند 54شمارهٔ ۳۰۱: هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند 55شمارهٔ ۳۰۲: آن قوم که با عشق نه از یک جایند 56شمارهٔ ۳۰۳: ای آن که کنی سعی در اثبات وجود 57شمارهٔ ۳۰۴: در معرفت آن که عشق بر عقل افزود 58شمارهٔ ۳۰۵: گر معرفت الله نباشد مقصود 59شمارهٔ ۳۰۶: کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود 60شمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجو ...61شمارهٔ ۳۰۸: آن را که دل از دو کون آزاد بود 62شمارهٔ ۳۰۹: فرزانه به قید شهر و کو بند بود 63شمارهٔ ۳۱۰: از نور رخت، سها چو خورشید بود 64شمارهٔ ۳۱۱: دل را به دعای تو صد امید بود 65شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 66شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 67شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 68شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 69شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 70شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 71شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 72شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 73شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 74شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 75شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 76شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 77شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 78شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 79شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 80شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 81شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 82شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 83شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 84شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 85شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 86شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 87شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 88شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 89شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 90شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 91شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 92شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 93شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 94شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 95شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 96شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 97شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 98شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 99شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 100شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 101شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 102شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 103شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 104شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 105شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 106شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 107شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 108شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 109شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 110شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 111شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 112شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 113شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 114شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 115شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 116شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 117شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 118شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 119شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 120شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 121شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 122شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 123شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 124شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 125شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 126شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 127شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 128شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 129شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 130شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 131شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 132شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 133شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 134شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 135شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 136شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 137شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 138شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 139شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 140شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 141شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 142شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 143شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 144شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 145شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 146شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 147شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 148شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 149شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 150شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 151شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 152شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 153شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 154شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 155شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 156شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 157شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 158شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 159شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 160شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 161شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 162شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 163شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 164شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 165شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 166شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 167شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 168شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 169شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 170شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 171شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 172شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 173شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 174شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 175شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 176شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 177شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 178شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 179شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 180شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 181شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 182شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 183شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 184شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 185شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 186شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 187شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 188شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 189شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 190شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 191شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 192شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 193شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 194شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 195شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 196شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 197شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 198شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 199شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 200شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 201شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 202شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 203شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 204شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 205شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 206شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 207شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 208شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 209شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 210شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 211شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 212شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 213شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 214شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 215شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 216شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 217شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 218شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 219شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 220شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 221شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 222شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 223شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 224شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 225شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 226شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 227شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 228شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 229شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 230شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 231شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 232شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 233شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 234شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 235شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 236شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 237شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 238شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 239شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 240شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 241شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 242شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 243شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 244شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 245شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 246شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 247شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 248شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 249شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 250شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 251شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 252شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 253شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 254شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 255شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 256شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 257شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 258شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 259شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 260شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 261شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 262شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 263شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 264شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 265شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 266شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 267شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 268شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 269شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 270شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 271شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 272شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 273شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 274شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 275شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 276شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 277شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 278شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 279شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 280شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 281شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 282شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 283شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 284شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 285شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 286شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 287شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 288شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 289شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 290شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 291شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 292شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 293شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 294شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 295شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...296شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 297شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 298شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 299شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 300شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 301شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 302شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 303شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 304شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 305شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 306شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 307شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 308شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 309شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 310شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 311شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 312شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 313شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 314شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 315شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 316شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 317شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 318شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 319شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 320شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 321شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 322شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 323شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 324شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 325شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 326شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 327شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 328شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 329شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 330شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 331شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 332شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 333شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 334شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 335شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 336شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 337شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 338شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 339شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 340شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 341شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 342شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 343شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 344شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 345شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 346شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 347شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 348شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 349شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 350شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 351شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 352شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 353شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 354شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 355شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 356شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 357شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 358شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 359شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 360شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 361شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 362شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 363شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 364شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...365شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 366شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 367شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 368شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 369شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 370شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 371شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 372شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 373شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 374شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 375شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 376شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 377شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 378شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 379شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 380شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 381شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 382شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 383شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 384شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 385شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 386شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 387شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 388شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 389شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 390شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 391شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 392شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 393شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 394شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 395شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 396شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 397شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 398شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 399شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 400شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 401شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 402شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 403شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 404شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ