به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۱۶۰: با هر نفسی، فیض دم یاران نیست

1240عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

با هر نفسی، فیض دم یاران نیست
هر دود که خیزد از هواداران نیست
مخصوص مقربان بود فیض ازل
در هر ابری ترشح باران نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۹: در عشق مگو که همنفس پیدا نیست 2شمارهٔ ۱۶۰: با هر نفسی، فیض دم یاران نیست 3شمارهٔ ۱۶۱: با آن که سبک‌تری ز تو در دین نیست 4شمارهٔ ۱۶۲: در خلوت عرفات تو کس را ره نیست 5شمارهٔ ۱۶۳: چون قافله از وادی مجنون بگذشت 6شمارهٔ ۱۶۴: دانی که چرا قضا چو نقش تو نگاشت 7شمارهٔ ۱۶۵: گر نخل نشانده‌ای ثمر خواهی داشت 8شمارهٔ ۱۶۶: تا بود هوس، به دل قرارم نگذاشت 9شمارهٔ ۱۶۷: شب بی تو مرا به ناله و سوز گذشت 10شمارهٔ ۱۶۸: بس مرد که از تندی خود رسوا گشت 11شمارهٔ ۱۶۹: نتوان گهر راز به هر مثقب سفت 12شمارهٔ ۱۷۰: روزی صوفی در تصوف می‌سفت 13شمارهٔ ۱۷۱: تا کی گویی فلانی این گوهر سفت 14شمارهٔ ۱۷۲: آنم که به من هیچ‌کس الفت نگرفت 15شمارهٔ ۱۷۳: هر دل که ازو عشق شماری نگرفت 16شمارهٔ ۱۷۴: جز عشق تو غم از دل غمناک نرُفت 17شمارهٔ ۱۷۵: تا هست سخن، سخن‌سرا خواهد گفت 18شمارهٔ ۱۷۶: ای کرده هوای معصیت پامالت 19شمارهٔ ۱۷۷: قدسی خوش باد و خوش‌تر از خوش حالت 20شمارهٔ ۱۷۸: هرچند به ملک تن بود صاحب تاج 21شمارهٔ ۱۷۹: دانی ز چه بی‌حجاب می‌خندد صبح 22شمارهٔ ۱۸۰: خون شد جگر امشبم ز نادیدن صبح 23شمارهٔ ۱۸۱: ننمود ز جیب آسمان، سینه صبح 24شمارهٔ ۱۸۲: کرد آن که کشید طرح دنیای فراخ 25شمارهٔ ۱۸۳: گفتی که به جز حیله نباشد فن چرخ 26شمارهٔ ۱۸۴: بگزیده و نگزیده درین باغ مراد 27شمارهٔ ۱۸۵: تا کار دلت به خواهش نفس افتاد 28شمارهٔ ۱۸۶: تا شاهد حسن تو ز رخ پرده گشاد 29شمارهٔ ۱۸۷: کشمیر که با بهشت هم‌چشم افتاد 30شمارهٔ ۱۸۸: تا علم بود، پیشه کس جهل مباد 31شمارهٔ ۱۸۹: شاه آلو را به نیک و بد نتوان داد 32شمارهٔ ۱۹۰: از باده عشق، هرکه بیهوش افتد 33شمارهٔ ۱۹۱: گر کار به رندان قدح‌نوش افتد 34شمارهٔ ۱۹۲: آن را که دلش به شادی از راه افتد 35شمارهٔ ۱۹۳: گه کار به عشق دلبرت می‌افتد 36شمارهٔ ۱۹۴: وصل چو تویی در آرزو کی گنجد 37شمارهٔ ۱۹۵: زرّاق کجا گرد حقیقت گردد 38شمارهٔ ۱۹۶: هر کام که در جهان میسر گردد 39شمارهٔ ۱۹۷: مگذار گره به کار ما برگردد 40شمارهٔ ۱۹۸: بی ظرف مباد گرد ساغر گردد 41شمارهٔ ۱۹۹: هجر تو برآورد ز امیدم گرد 42شمارهٔ ۲۰۰: در وادی عشق، مرد می‌باید، مرد 43شمارهٔ ۲۰۱: گردون خود را گرچه سخی پندارد 44شمارهٔ ۲۰۲: آن کس که وطن به چرخ اعلا دارد 45شمارهٔ ۲۰۳: آن را که فلک به دوستی بردارد 46 شمارهٔ ۲۰۴: گر باد صبا پای ز جا بردارد 47شمارهٔ ۲۰۵: مه ساغر بی‌شراب بر کف دارد 48شمارهٔ ۲۰۶: زین دجله که طوفان به سر پل دارد 49شمارهٔ ۲۰۷: بر فرّ هما، لبم تبسم دارد 50شمارهٔ ۲۰۸: دامان مرا اشک، پر انجم دارد 51شمارهٔ ۲۰۹: چون آب روان نیارمیدن دارد 52شمارهٔ ۲۱۰: هر گوشه، خرابات تو مستی دارد 53شمارهٔ ۲۱۱: در زشت و نکو، زمانه دستی دارد 54شمارهٔ ۲۱۲: با جوهر ذات، هرکه یاری دارد 55شمارهٔ ۲۱۳: گشت چمن از گل، که فراغی دارد 56شمارهٔ ۲۱۴: عاقل به درش ز دل سراغی دارد 57شمارهٔ ۲۱۵: هر ذره به مهرت دل گرمی دارد 58شمارهٔ ۲۱۶: کو عشق که عُجب خودپرستی ببرد 59شمارهٔ ۲۱۷: قدسی که غم عشق تو بنیادش برد 60شمارهٔ ۲۱۸: هر چیز که از کون و مکان می‌گذرد 61شمارهٔ ۲۱۹: بد کرد زبانم و بد بی حد کرد 62شمارهٔ ۲۲۰: جز شرع رسول هرکه راهی سر کرد 63شمارهٔ ۲۲۱: گر از دل تو غمی تراوش می‌کرد 64شمارهٔ ۲۲۲: غم‌دیده، فریب سور عالم نخورد 65شمارهٔ ۲۲۳: هر صبح، فلک کم هر اختر گیرد 66شمارهٔ ۲۲۴: هرکس که پی بخت سیاهش گیرد 67شمارهٔ ۲۲۵: چون طبع خرد غباری از من گیرد 68شمارهٔ ۲۲۶: جز مسکن خویش هر که جایی گیرد 69شمارهٔ ۲۲۷: هرکس دل خود وقف محبت سازد 70شمارهٔ ۲۲۸: دل پیش ز دردم از قرار اندازد 71شمارهٔ ۲۲۹: چرخ آب همیشه زیر کاه اندازد 72شمارهٔ ۲۳۰: گلگشت چمن با فقرا کی سازد 73شمارهٔ ۲۳۱: گردون که بد و نیک رقم می‌سازد 74شمارهٔ ۲۳۲: تنها نه دلم به دیده تر نازد 75شمارهٔ ۲۳۳: ای غم، رگ ما نیشتری می‌ارزد 76شمارهٔ ۲۳۴: در هر کاری مشقتی بوده و مزد 77شمارهٔ ۲۳۵: دایم ز دلم نوای ماتم خیزد 78شمارهٔ ۲۳۶: افتاده عشق، کی ز جا برخیزد 79شمارهٔ ۲۳۷: از سینه مرا نفس دژم می‌خیزد 80شمارهٔ ۲۳۸: واعظ، نفست ز می خمار انگیزد 81شمارهٔ ۲۳۹: کو عشق که اهل درد را بشناسد 82شمارهٔ ۲۴۰: کو مرد که هم نبرد را بشناسد 83شمارهٔ ۲۴۱: مستغرق حال، قال را نشناسد 84شمارهٔ ۲۴۲: ای عشق، ترا کس به نشان نشناسد 85شمارهٔ ۲۴۳: کی دهر حقیقت گل و خس پرسد 86شمارهٔ ۲۴۴: روزی که حق از چون و چرا می‌پرسد 87شمارهٔ ۲۴۵: هر ذات مگو به ذات جاوید رسد 88شمارهٔ ۲۴۶: خواری، شرف مردم دانا باشد 89شمارهٔ ۲۴۷: خورشید همین نه ذره پرور باشد 90شمارهٔ ۲۴۸: درویشی جو، گر همه یک دم باشد 91شمارهٔ ۲۴۹: گر زان که همای عشق صیدم باشد 92شمارهٔ ۲۵۰: نازک‌خاطر، کم آرزو می‌باشد 93شمارهٔ ۲۵۱: اسباب تعلق همه عارت بخشد 94شمارهٔ ۲۵۲: آخر همه ناوک هدف خواهد شد 95شمارهٔ ۲۵۳: این نفس که فقر کاش پاکش بکشد 96شمارهٔ ۲۵۴: گویند که دستش ز حنا گلگون شد 97شمارهٔ ۲۵۵: با آن که ز تو کار به دلخواه نشد 98شمارهٔ ۲۵۶: آن را که به حق چراغ افروخته شد 99شمارهٔ ۲۵۷: رسوا شدم ای ناله، حجاب تو چه شد 100شمارهٔ ۲۵۸: ای شعله شوق اضطراب تو چه شد 101شمارهٔ ۲۵۹: قدسی دل طاقت‌آفرین تو چه شد 102شمارهٔ ۲۶۰: قدسی چو قرائتش تمنا می‌شد 103شمارهٔ ۲۶۱: هر شاعر اگر شاعر یکتا می‌شد 104شمارهٔ ۲۶۲: آسوده ز صید عام کی خواهی شد 105شمارهٔ ۲۶۳: دل را ز هوس، محض کدورت مپسند 106شمارهٔ ۲۶۴: کی چرخ فروغ اختر خود داند 107شمارهٔ ۲۶۵: دل گر لمعات اختر خود داند 108شمارهٔ ۲۶۶: از اهل ستم چه در جهان می‌ماند 109شمارهٔ ۲۶۷: روزی که به ترکیب تو پرداخته‌اند 110شمارهٔ ۲۶۸: تا گرد رمد به دیده‌ام بیخته‌اند 111شمارهٔ ۲۶۹: قومی که محض نام انسان شده‌اند 112شمارهٔ ۲۷۰: قدسی شب وصل، دل در امّید ببند 113شمارهٔ ۲۷۱: بر سینه خود به عاریت نیش مبند 114شمارهٔ ۲۷۲: بی‌دردی و بی‌غمی به هم پیوستند 115شمارهٔ ۲۷۳: چون برق مباش دشمن کشتی چند 116شمارهٔ ۲۷۴: دنیا چه بود، هیچ و در او پوچی چند 117شمارهٔ ۲۷۵: عریان ز لباس معرفت عوری چند 118شمارهٔ ۲۷۶: آنها که دم از گلشن اسرار زدند 119شمارهٔ ۲۷۷: راحت‌طلبان ذوق فروکش دارند 120شمارهٔ ۲۷۸: جمعیت دهر، جور کیشان دارند 121شمارهٔ ۲۷۹: آن قوم که دین عشق‌کیشان دارند 122شمارهٔ ۲۸۰: جمعیت سیم و زر لئیمان دارند 123شمارهٔ ۲۸۱: رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند 124شمارهٔ ۲۸۲: فردا که حساب خیر و شر می‌گیرند 125شمارهٔ ۲۸۳: اول به ره عشق خموشت سازند 126شمارهٔ ۲۸۴: مردان همه برگ ترک عالم سازند 127شمارهٔ ۲۸۵: می، خامان را زود ره هوش زند 128شمارهٔ ۲۸۶: حاسد نمکم بر جگر ریش زند 129شمارهٔ ۲۸۷: گویند انسان علم ز هم اندوزند 130شمارهٔ ۲۸۸: نزدیکان را گر چو چراغ افروزند 131شمارهٔ ۲۸۹: آن قوم که دل‌بسته صورت باشند 132شمارهٔ ۲۹۰: این خلق مجازی نه ز اهل هوشند 133شمارهٔ ۲۹۱: آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند 134شمارهٔ ۲۹۲: آن را که خدا به بندگی یاد کند 135شمارهٔ ۲۹۳: گاهم به وصال، دل ز غم فرد کند 136شمارهٔ ۲۹۴: هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند 137شمارهٔ ۲۹۵: پیوسته فلک تهیه نیش کند 138شمارهٔ ۲۹۶: آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند 139شمارهٔ ۲۹۷: با نام هنر به دهر، کس سر نکند 140شمارهٔ ۲۹۸: جاهل را چرخ، بخت روشن نکند 141شمارهٔ ۲۹۹: از عشق دلی که دیده دوزد چه کند 142شمارهٔ ۳۰۰: تن داده دلم به بینوایی، چه کند 143شمارهٔ ۳۰۱: هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند 144شمارهٔ ۳۰۲: آن قوم که با عشق نه از یک جایند 145شمارهٔ ۳۰۳: ای آن که کنی سعی در اثبات وجود 146شمارهٔ ۳۰۴: در معرفت آن که عشق بر عقل افزود 147شمارهٔ ۳۰۵: گر معرفت الله نباشد مقصود 148شمارهٔ ۳۰۶: کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود 149شمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجو ...150شمارهٔ ۳۰۸: آن را که دل از دو کون آزاد بود 151شمارهٔ ۳۰۹: فرزانه به قید شهر و کو بند بود 152شمارهٔ ۳۱۰: از نور رخت، سها چو خورشید بود 153شمارهٔ ۳۱۱: دل را به دعای تو صد امید بود 154شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 155شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 156شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 157شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 158شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 159شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 160شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 161شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 162شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 163شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 164شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 165شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 166شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 167شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 168شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 169شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 170شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 171شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 172شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 173شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 174شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 175شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 176شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 177شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 178شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 179شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 180شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 181شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 182شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 183شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 184شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 185شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 186شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 187شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 188شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 189شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 190شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 191شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 192شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 193شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 194شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 195شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 196شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 197شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 198شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 199شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 200شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 201شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 202شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 203شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 204شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 205شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 206شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 207شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 208شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 209شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 210شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 211شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 212شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 213شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 214شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 215شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 216شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 217شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 218شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 219شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 220شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 221شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 222شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 223شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 224شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 225شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 226شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 227شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 228شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 229شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 230شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 231شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 232شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 233شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 234شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 235شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 236شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 237شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 238شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 239شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 240شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 241شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 242شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 243شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 244شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 245شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 246شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 247شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 248شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 249شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 250شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 251شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 252شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 253شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 254شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 255شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 256شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 257شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 258شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 259شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 260شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 261شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 262شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 263شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 264شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 265شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 266شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 267شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 268شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 269شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 270شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 271شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 272شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 273شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 274شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 275شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 276شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 277شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 278شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 279شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 280شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 281شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 282شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 283شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 284شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 285شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 286شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 287شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 288شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 289شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 290شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 291شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 292شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 293شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 294شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 295شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 296شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 297شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 298شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 299شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 300شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 301شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 302شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 303شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 304شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 305شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 306شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 307شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 308شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 309شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 310شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 311شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 312شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 313شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 314شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 315شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 316شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 317شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 318شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 319شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 320شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 321شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 322شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 323شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 324شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 325شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 326شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 327شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 328شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 329شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 330شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 331شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 332شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 333شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 334شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 335شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 336شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 337شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 338شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 339شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 340شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 341شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 342شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 343شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 344شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 345شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 346شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 347شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 348شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 349شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 350شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 351شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 352شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 353شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 354شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 355شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 356شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 357شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 358شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 359شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 360شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 361شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 362شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 363شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 364شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 365شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 366شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 367شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 368شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 369شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 370شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 371شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 372شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 373شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 374شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 375شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 376شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 377شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 378شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 379شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 380شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 381شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 382شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 383شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 384شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...385شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 386شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 387شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 388شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 389شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 390شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 391شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 392شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 393شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 394شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 395شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 396شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 397شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 398شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 399شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 400شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 401شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 402شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 403شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 404شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 405شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 406شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 407شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 408شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 409شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 410شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 411شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 412شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 413شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 414شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 415شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 416شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 417شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 418شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 419شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 420شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 421شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 422شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 423شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 424شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 425شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 426شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 427شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 428شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 429شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 430شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 431شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 432شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 433شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 434شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 435شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 436شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 437شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 438شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 439شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 440شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 441شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 442شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 443شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 444شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 445شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 446شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 447شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 448شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 449شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 450شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 451شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 452شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 453شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...454شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 455شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 456شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 457شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 458شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 459شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 460شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 461شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 462شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 463شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 464شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 465شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 466شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 467شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 468شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 469شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 470شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 471شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 472شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 473شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 474شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 475شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 476شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 477شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 478شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 479شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 480شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 481شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 482شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 483شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 484شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 485شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 486شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 487شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 488شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 489شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 490شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 491شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 492شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 493شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ