به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۴: نام تو برم کار مرا ساز آید

1580عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نام تو برم کار مرا ساز آید
یاد تو کنم عمر شده باز آید
هرگه که حدیث عشق گویم با خود
با من در و دیوار به آواز آید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳: عشق تو زعالم اختیار است مرا 2شمارهٔ ۴: نام تو برم کار مرا ساز آید 3شمارهٔ ۵: در عشق تو گرچه هست دلداریها 4شمارهٔ ۶: تا با خودم از عشق خبر نیست مرا 5شمارهٔ ۷: تا بر سر کوی عشق شد منزل ما 6شمارهٔ ۸: داری سر آنک عشق بازی با ما 7شمارهٔ ۹: از عشق توم جان و دل و دیده خراب 8شمارهٔ ۱۰: گر بر سر آنی که روی راه صواب 9شمارهٔ ۱۱: ای خوش پسران که عقل مدهوش شماست 10شمارهٔ ۱۲: ای دل چو غم عشق برای من و تُست 11شمارهٔ ۱۳: عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست 12شمارهٔ ۱۴: هر چند که عشق سخت نیکوکار است 13شمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست 14شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 15شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 16شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 17شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 18شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 19شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 20شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 21شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 22شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...23شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 24شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 25شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 26شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 27شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 28شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 29شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 30شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 31شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 32شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 33شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 34شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 35شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 36شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 37شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 38شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 39شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 40شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 41شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 42شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 43شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 44شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 45شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 46شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 47شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 48شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 49شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 50شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 51شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 52شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 53شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 54شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 55شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 56شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 57شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 58شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 59شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 60شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 61شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 62شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 63شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 64شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 65شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 66شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 67شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 68شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 69شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 70شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 71شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 72شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 73شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 74شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 75شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 76شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 77شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 78شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 79شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 80شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 81شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 82شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 83شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 84شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 85شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 86شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 87شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 88شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 89شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 90شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 91شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 92شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 93شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 94شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 95شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 96شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 97شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 98شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 99شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 100شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 101شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 102شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 103شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 104شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 105شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 106شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 107شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 108شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 109شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 110شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 111شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 112شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 113شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 114شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 115شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 116شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 117شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 118شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 119شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 120شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 121شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 122شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 123شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 124شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 125شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 126شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 127شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 128شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 129شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 130شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 131شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 132شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 133شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 134شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 135شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 136شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 137شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 138شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 139شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 140شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 141شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 142شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 143شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 144شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 145شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 146شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 147شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 148شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 149شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 150شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 151شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 152شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 153شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 154شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 155شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 156شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 157شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 158شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 159شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 160شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 161شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 162شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 163شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 164شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 165شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 166شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 167شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 168شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 169شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 170شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 171شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 172شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 173شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 174شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 175شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 176شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 177شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 178شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 179شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 180شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 181شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...182شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 183شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 184شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 185شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 186شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 187شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 188شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 189شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 190شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 191شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 192شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 193شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 194شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 195شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 196شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 197شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 198شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 199شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 200شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 201شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 202شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 203شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 204شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 205شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 206شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 207شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 208شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 209شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 210شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 211شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 212شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...213شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 214شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 215شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 216شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 217شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 218شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 219شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 220شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 221شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 222شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 223شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 224شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 225شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 226شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 227شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 228شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 229شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 230شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 231شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 232شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 233شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 234شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 235شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 236شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 237شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...238شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 239شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 240شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 241شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 242شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 243شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 244شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 245شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 246شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 247شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 248شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 249شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 250شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 251شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 252شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 253شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 254شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 255شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 256شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 257شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...258شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 259شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 260شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 261شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 262شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 263شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 264شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 265شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 266شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 267شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...268شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 269شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 270شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 271شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 272شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 273شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 274شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 275شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 276شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 277شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 278شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟279شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 280شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 281شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 282شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 283شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 284شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 285شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 286شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 287شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...288شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 289شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 290شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 291شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ