به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید

1580عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جز آتش عشق رنگ دل نزداید
جز در غم تو عشق طرب نفزاید
در عشق تو دل دلیر و ثابت باید
یا رب تو دلی بخش که آن را شاید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 2شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 3شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 4شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 5شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 6شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 7شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 8شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 9شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 10شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 11شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 12شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 13شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 14شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 15شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 16شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 17شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 18شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 19شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 20شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 21شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 22شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 23شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 24شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 25شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 26شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 27شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 28شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 29شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 30شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 31شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 32شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 33شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 34شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 35شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 36شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 37شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 38شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 39شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 40شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 41شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 42شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 43شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 44شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 45شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 46شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 47شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 48شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 49شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 50شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 51شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 52شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 53شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 54شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 55شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 56شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 57شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 58شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 59شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 60شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 61شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 62شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 63شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 64شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 65شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 66شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 67شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 68شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 69شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 70شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 71شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 72شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 73شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 74شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 75شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 76شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 77شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 78شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 79شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 80شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 81شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 82شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 83شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 84شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 85شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 86شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 87شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 88شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 89شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 90شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 91شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 92شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 93شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 94شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 95شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 96شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 97شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 98شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 99شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 100شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 101شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 102شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 103شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 104شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 105شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 106شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 107شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 108شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 109شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 110شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 111شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 112شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 113شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 114شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 115شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 116شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 117شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 118شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 119شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 120شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 121شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 122شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 123شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 124شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 125شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 126شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 127شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 128شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 129شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 130شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 131شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...132شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 133شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 134شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 135شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 136شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 137شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 138شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 139شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 140شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 141شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 142شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 143شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 144شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 145شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 146شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 147شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 148شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 149شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 150شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 151شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 152شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 153شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 154شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 155شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 156شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 157شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 158شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 159شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 160شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 161شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 162شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...163شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 164شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 165شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 166شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 167شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 168شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 169شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 170شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 171شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 172شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 173شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 174شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 175شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 176شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 177شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 178شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 179شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 180شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 181شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 182شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 183شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 184شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 185شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 186شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 187شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...188شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 189شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 190شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 191شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 192شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 193شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 194شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 195شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 196شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 197شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 198شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 199شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 200شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 201شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 202شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 203شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 204شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 205شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 206شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 207شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...208شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 209شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 210شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 211شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 212شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 213شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 214شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 215شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 216شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 217شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...218شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 219شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 220شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 221شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 222شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 223شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 224شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 225شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 226شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 227شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 228شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟229شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 230شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 231شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 232شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 233شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 234شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 235شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 236شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 237شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...238شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 239شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 240شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 241شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ