به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی

1440عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عاشق شوی و از دل و جان اندیشی
دُردی کشی و زپاسبان اندیشی
دعوی محبّت کنی و لاف زنی
وانگه ز زبان این و آن اندیشی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 2شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 3شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 4شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 5شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 6شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 7شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 8شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 9شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 10شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 11شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 12شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 13شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...14شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 15شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 16شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 17شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 18شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 19شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 20شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 21شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 22شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 23شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 24شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 25شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 26شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 27شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 28شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 29شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 30شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 31شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 32شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 33شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 34شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 35شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 36شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 37شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 38شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 39شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 40شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 41شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 42شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 43شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 44شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...45شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 46شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 47شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 48شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 49شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 50شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 51شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 52شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 53شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 54شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 55شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 56شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 57شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 58شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 59شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 60شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 61شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 62شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 63شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 64شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 65شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 66شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 67شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 68شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 69شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...70شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 71شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 72شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 73شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 74شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 75شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 76شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 77شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 78شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 79شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 80شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 81شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 82شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 83شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 84شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 85شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 86شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 87شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 88شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 89شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...90شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 91شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 92شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 93شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 94شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 95شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 96شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 97شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 98شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 99شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...100شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 101شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 102شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 103شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 104شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 105شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 106شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 107شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 108شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 109شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 110شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟111شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 112شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 113شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 114شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 115شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 116شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 117شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 118شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 119شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...120شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 121شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 122شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 123شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ