به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته

1910عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن عیش نباشد که بود بربسته
دارد نفسی خوش، نفسی دل خسته
ای بی خبر از عشق بیا تا بینی
عیشی ز ازل تا به ابد پیوسته

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 2شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 3شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 4شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 5شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 6شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 7شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 8شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 9شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 10شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 11شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 12شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 13شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 14شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 15شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...16شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 17شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 18شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 19شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 20شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 21شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 22شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 23شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 24شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 25شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 26شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 27شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 28شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 29شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 30شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 31شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 32شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 33شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 34شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 35شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 36شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 37شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 38شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 39شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 40شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 41شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 42شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 43شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 44شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 45شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 46شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...47شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 48شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 49شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 50شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 51شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 52شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 53شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 54شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 55شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 56شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 57شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 58شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 59شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 60شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 61شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 62شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 63شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 64شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 65شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 66شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 67شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 68شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 69شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 70شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 71شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...72شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 73شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 74شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 75شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 76شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 77شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 78شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 79شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 80شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 81شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 82شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 83شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 84شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 85شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 86شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 87شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 88شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 89شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 90شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 91شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...92شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 93شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 94شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 95شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 96شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 97شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 98شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 99شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 100شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 101شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...102شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 103شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 104شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 105شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 106شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 107شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 108شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 109شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 110شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 111شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 112شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟113شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 114شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 115شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 116شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 117شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 118شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 119شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 120شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 121شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...122شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 123شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 124شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 125شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ