به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده

1910عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

کردم نظری به سوی او دزدیده
نادیده ستد جان و دلم را دیده
مسکین باشد کسی که بیند رویش
وانگه نشود زعشق او شوریده

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 2شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 3شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 4شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 5شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 6شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 7شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 8شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 9شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 10شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 11شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 12شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 13شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 14شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 15شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 16شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 17شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 18شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 19شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 20شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 21شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 22شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 23شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 24شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 25شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 26شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 27شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 28شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 29شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 30شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 31شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 32شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 33شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 34شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 35شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 36شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 37شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 38شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 39شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 40شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...41شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 42شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 43شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 44شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 45شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 46شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 47شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 48شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 49شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 50شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 51شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 52شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 53شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 54شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 55شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 56شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 57شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 58شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 59شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 60شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 61شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 62شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 63شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 64شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 65شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 66شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 67شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 68شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 69شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 70شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 71شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...72شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 73شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 74شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 75شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 76شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 77شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 78شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 79شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 80شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 81شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 82شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 83شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 84شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 85شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 86شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 87شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 88شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 89شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 90شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 91شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 92شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 93شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 94شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 95شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 96شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...97شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 98شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 99شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 100شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 101شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 102شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 103شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 104شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 105شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 106شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 107شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 108شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 109شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 110شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 111شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 112شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 113شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 114شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 115شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 116شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...117شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 118شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 119شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 120شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 121شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 122شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 123شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 124شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 125شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 126شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...127شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 128شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 129شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 130شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 131شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 132شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 133شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 134شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 135شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 136شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 137شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟138شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 139شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 140شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 141شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 142شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 143شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 144شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 145شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 146شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...147شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 148شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 149شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 150شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ