به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی

1890عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا تو به هوس می روی و می آیی
البته مپندار که او را شایی
پابرجا باش و سر مگردان از عشق
کآنجا نخرند عاشق هر جایی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 2شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 3شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 4شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 5شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 6شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 7شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 8شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 9شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 10شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 11شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 12شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 13شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 14شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 15شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 16شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 17شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 18شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 19شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 20شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 21شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 22شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 23شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 24شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 25شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 26شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 27شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 28شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 29شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 30شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 31شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 32شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...33شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 34شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 35شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 36شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 37شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 38شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 39شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 40شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 41شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 42شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 43شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 44شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 45شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 46شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 47شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 48شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 49شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 50شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 51شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 52شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 53شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 54شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 55شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 56شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 57شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 58شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 59شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 60شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 61شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 62شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 63شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...64شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 65شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 66شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 67شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 68شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 69شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 70شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 71شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 72شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 73شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 74شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 75شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 76شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 77شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 78شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 79شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 80شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 81شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 82شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 83شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 84شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 85شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 86شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 87شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 88شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...89شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 90شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 91شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 92شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 93شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 94شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 95شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 96شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 97شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 98شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 99شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 100شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 101شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 102شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 103شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 104شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 105شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 106شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 107شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 108شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...109شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 110شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 111شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 112شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 113شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 114شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 115شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 116شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 117شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 118شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...119شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 120شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 121شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 122شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 123شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 124شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 125شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 126شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 127شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 128شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 129شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟130شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 131شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 132شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 133شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 134شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 135شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 136شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 137شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 138شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...139شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 140شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 141شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 142شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ