به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه

1920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه
تسلیم شو وز حیلهٔ عقل برَه
تا با عقل عقیله حاصل داری
عاشق شو و از عقیلهٔ عقل برَه

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 2شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 3شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 4شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 5شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 6شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 7شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 8شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 9شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 10شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 11شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 12شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 13شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 14شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 15شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 16شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 17شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 18شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 19شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 20شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 21شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 22شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 23شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 24شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 25شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 26شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 27شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 28شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 29شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 30شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 31شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 32شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 33شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 34شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 35شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 36شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 37شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 38شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 39شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 40شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 41شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...42شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 43شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 44شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 45شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 46شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 47شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 48شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 49شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 50شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 51شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 52شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 53شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 54شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 55شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 56شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 57شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 58شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 59شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 60شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 61شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 62شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 63شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 64شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 65شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 66شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 67شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 68شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 69شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 70شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 71شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 72شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...73شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 74شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 75شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 76شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 77شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 78شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 79شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 80شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 81شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 82شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 83شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 84شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 85شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 86شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 87شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 88شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 89شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 90شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 91شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 92شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 93شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 94شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 95شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 96شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 97شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...98شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 99شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 100شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 101شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 102شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 103شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 104شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 105شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 106شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 107شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 108شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 109شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 110شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 111شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 112شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 113شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 114شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 115شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 116شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 117شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...118شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 119شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 120شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 121شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 122شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 123شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 124شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 125شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 126شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 127شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...128شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 129شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 130شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 131شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 132شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 133شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 134شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 135شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 136شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 137شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 138شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟139شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 140شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 141شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 142شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 143شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 144شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 145شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 146شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 147شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...148شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 149شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 150شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 151شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ