به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود

1800عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اول ره عشق تو مرا سهل نمود
پنداشت رسد به منزل وصل تو زود
گامی دو سه رفت راه را دریا دید
چون پای درو نهاد موجش بربود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 2شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 3شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 4شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 5شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 6شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 7شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 8شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 9شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 10شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 11شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 12شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 13شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 14شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 15شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 16شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 17شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 18شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 19شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 20شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 21شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 22شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 23شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 24شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 25شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 26شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 27شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 28شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 29شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 30شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 31شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 32شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 33شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 34شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 35شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 36شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 37شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 38شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 39شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 40شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 41شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 42شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 43شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 44شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 45شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 46شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 47شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 48شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 49شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 50شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 51شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 52شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 53شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 54شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 55شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 56شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 57شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 58شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 59شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 60شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 61شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 62شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 63شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 64شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 65شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 66شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 67شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 68شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 69شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 70شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 71شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 72شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 73شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 74شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 75شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 76شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 77شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 78شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 79شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 80شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 81شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 82شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 83شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 84شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 85شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 86شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 87شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 88شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 89شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 90شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 91شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 92شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 93شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 94شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 95شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 96شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 97شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 98شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 99شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 100شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 101شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 102شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 103شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 104شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 105شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 106شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 107شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 108شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 109شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 110شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 111شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 112شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 113شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 114شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 115شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 116شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 117شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 118شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 119شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 120شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 121شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 122شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...123شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 124شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 125شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 126شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 127شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 128شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 129شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 130شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 131شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 132شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 133شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 134شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 135شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 136شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 137شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 138شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 139شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 140شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 141شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 142شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 143شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 144شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 145شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 146شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 147شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 148شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 149شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 150شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 151شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 152شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 153شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...154شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 155شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 156شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 157شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 158شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 159شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 160شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 161شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 162شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 163شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 164شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 165شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 166شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 167شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 168شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 169شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 170شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 171شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 172شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 173شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 174شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 175شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 176شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 177شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 178شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...179شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 180شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 181شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 182شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 183شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 184شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 185شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 186شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 187شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 188شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 189شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 190شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 191شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 192شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 193شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 194شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 195شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 196شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 197شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 198شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...199شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 200شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 201شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 202شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 203شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 204شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 205شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 206شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 207شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 208شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...209شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 210شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 211شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 212شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 213شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 214شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 215شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 216شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 217شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 218شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 219شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟220شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 221شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 222شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 223شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 224شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 225شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 226شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 227شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 228شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...229شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 230شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 231شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 232شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ