به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود

2020عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن کس که صریح با صراحی نبود
در مذهب اهل عشق صاحی نبود
اول قدم از عشق مباحی شدن است
عاشق نبود هر که مُباحی نبود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 2شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 3شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 4شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 5شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 6شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 7شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 8شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 9شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 10شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 11شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 12شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 13شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 14شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 15شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 16شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 17شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 18شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 19شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 20شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 21شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 22شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 23شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 24شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 25شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 26شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 27شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 28شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 29شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 30شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 31شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 32شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 33شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 34شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 35شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 36شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 37شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 38شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 39شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 40شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 41شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 42شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 43شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 44شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 45شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 46شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 47شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 48شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 49شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 50شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 51شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 52شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 53شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 54شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 55شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 56شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 57شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 58شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 59شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 60شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 61شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 62شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 63شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 64شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 65شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 66شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 67شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 68شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 69شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 70شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 71شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 72شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 73شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 74شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 75شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 76شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 77شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 78شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 79شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 80شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 81شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 82شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 83شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 84شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 85شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 86شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 87شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 88شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 89شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 90شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 91شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 92شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 93شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 94شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 95شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 96شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 97شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 98شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 99شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 100شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 101شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 102شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 103شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 104شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 105شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 106شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 107شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 108شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 109شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 110شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 111شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 112شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 113شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 114شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...115شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 116شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 117شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 118شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 119شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 120شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 121شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 122شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 123شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 124شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 125شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 126شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 127شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 128شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 129شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 130شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 131شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 132شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 133شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 134شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 135شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 136شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 137شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 138شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 139شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 140شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 141شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 142شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 143شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 144شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 145شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...146شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 147شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 148شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 149شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 150شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 151شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 152شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 153شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 154شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 155شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 156شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 157شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 158شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 159شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 160شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 161شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 162شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 163شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 164شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 165شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 166شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 167شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 168شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 169شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 170شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...171شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 172شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 173شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 174شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 175شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 176شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 177شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 178شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 179شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 180شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 181شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 182شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 183شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 184شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 185شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 186شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 187شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 188شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 189شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 190شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...191شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 192شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 193شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 194شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 195شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 196شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 197شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 198شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 199شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 200شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...201شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 202شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 203شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 204شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 205شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 206شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 207شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 208شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 209شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 210شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 211شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟212شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 213شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 214شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 215شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 216شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 217شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 218شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 219شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 220شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...221شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 222شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 223شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 224شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ