به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم

1900عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن کس که زباد غم بلرزید منم
آن کس که به جز عشق نورزید منم
گر هر کس را جوی جهانی ارزد
آن را که جهان جوی نیرزید منم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 2شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 3شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 4شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 5شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 6شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 7شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 8شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 9شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 10شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 11شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 12شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 13شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 14شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 15شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 16شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 17شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 18شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 19شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 20شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 21شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 22شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 23شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 24شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 25شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 26شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 27شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 28شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 29شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 30شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 31شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 32شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 33شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 34شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 35شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 36شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 37شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 38شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 39شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 40شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 41شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 42شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 43شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 44شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 45شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 46شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 47شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 48شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 49شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 50شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 51شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 52شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 53شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 54شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 55شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 56شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 57شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 58شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 59شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 60شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 61شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 62شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 63شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 64شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 65شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 66شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 67شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 68شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...69شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 70شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 71شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 72شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 73شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 74شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 75شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 76شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 77شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 78شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 79شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 80شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 81شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 82شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 83شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 84شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 85شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 86شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 87شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 88شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 89شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 90شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 91شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 92شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 93شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 94شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 95شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 96شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 97شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 98شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 99شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...100شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 101شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 102شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 103شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 104شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 105شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 106شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 107شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 108شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 109شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 110شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 111شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 112شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 113شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 114شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 115شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 116شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 117شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 118شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 119شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 120شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 121شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 122شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 123شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 124شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...125شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 126شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 127شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 128شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 129شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 130شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 131شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 132شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 133شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 134شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 135شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 136شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 137شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 138شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 139شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 140شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 141شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 142شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 143شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 144شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...145شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 146شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 147شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 148شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 149شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 150شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 151شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 152شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 153شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 154شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...155شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 156شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 157شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 158شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 159شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 160شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 161شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 162شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 163شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 164شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 165شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟166شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 167شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 168شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 169شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 170شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 171شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 172شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 173شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 174شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...175شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 176شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 177شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 178شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ