به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد

2020عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد
از دیدهٔ تو سیل چرا می ریزد
در آتش سودای تو می سوزد دل
چشم آب بر آن آتش دل می ریزد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 2شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 3شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 4شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 5شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 6شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 7شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 8شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 9شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 10شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 11شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 12شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 13شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 14شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 15شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 16شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 17شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 18شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 19شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 20شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 21شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 22شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 23شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 24شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 25شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 26شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 27شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 28شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 29شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 30شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 31شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 32شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 33شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 34شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 35شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 36شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 37شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 38شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 39شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 40شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 41شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 42شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 43شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 44شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 45شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 46شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 47شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 48شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 49شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 50شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 51شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 52شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 53شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 54شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 55شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 56شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 57شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 58شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 59شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 60شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 61شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 62شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 63شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 64شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 65شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 66شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 67شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 68شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 69شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 70شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 71شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 72شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 73شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 74شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 75شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 76شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 77شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 78شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 79شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 80شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 81شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 82شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 83شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 84شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 85شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 86شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 87شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 88شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 89شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 90شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 91شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 92شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 93شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 94شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 95شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 96شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 97شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 98شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 99شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 100شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 101شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 102شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 103شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 104شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 105شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 106شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 107شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 108شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 109شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 110شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 111شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 112شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 113شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 114شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 115شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...116شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 117شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 118شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 119شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 120شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 121شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 122شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 123شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 124شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 125شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 126شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 127شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 128شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 129شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 130شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 131شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 132شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 133شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 134شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 135شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 136شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 137شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 138شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 139شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 140شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 141شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 142شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 143شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 144شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 145شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 146شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...147شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 148شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 149شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 150شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 151شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 152شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 153شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 154شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 155شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 156شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 157شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 158شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 159شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 160شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 161شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 162شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 163شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 164شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 165شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 166شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 167شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 168شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 169شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 170شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 171شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...172شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 173شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 174شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 175شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 176شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 177شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 178شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 179شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 180شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 181شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 182شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 183شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 184شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 185شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 186شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 187شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 188شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 189شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 190شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 191شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...192شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 193شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 194شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 195شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 196شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 197شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 198شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 199شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 200شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 201شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...202شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 203شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 204شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 205شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 206شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 207شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 208شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 209شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 210شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 211شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 212شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟213شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 214شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 215شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 216شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 217شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 218شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 219شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 220شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 221شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...222شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 223شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 224شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 225شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ