به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد

1980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عاشق باید که او مشوش باشد
وز دیده و دل در آب و آتش باشد
ناخوش باشد زعاشقان معشوقی
معشوق که عاشقی کند خوش باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 2شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 3شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 4شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 5شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 6شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 7شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 8شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 9شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 10شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 11شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 12شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 13شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 14شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 15شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 16شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 17شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 18شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 19شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 20شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 21شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 22شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 23شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 24شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 25شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 26شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 27شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 28شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 29شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 30شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 31شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 32شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 33شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 34شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 35شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 36شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 37شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 38شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 39شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 40شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 41شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 42شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 43شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 44شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 45شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 46شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 47شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 48شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 49شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 50شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 51شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 52شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 53شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 54شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 55شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 56شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 57شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 58شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 59شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 60شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 61شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 62شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 63شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 64شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 65شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 66شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 67شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 68شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 69شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 70شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 71شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 72شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 73شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 74شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 75شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 76شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 77شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 78شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 79شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 80شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 81شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 82شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 83شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 84شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 85شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 86شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 87شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 88شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 89شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 90شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 91شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 92شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 93شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 94شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 95شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 96شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 97شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 98شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 99شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 100شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 101شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 102شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 103شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 104شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 105شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 106شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 107شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 108شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 109شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 110شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 111شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 112شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 113شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 114شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 115شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 116شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 117شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 118شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 119شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 120شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 121شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 122شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 123شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 124شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 125شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 126شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 127شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 128شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 129شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 130شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...131شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 132شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 133شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 134شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 135شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 136شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 137شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 138شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 139شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 140شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 141شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 142شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 143شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 144شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 145شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 146شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 147شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 148شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 149شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 150شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 151شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 152شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 153شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 154شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 155شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 156شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 157شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 158شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 159شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 160شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 161شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...162شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 163شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 164شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 165شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 166شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 167شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 168شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 169شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 170شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 171شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 172شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 173شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 174شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 175شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 176شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 177شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 178شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 179شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 180شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 181شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 182شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 183شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 184شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 185شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 186شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...187شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 188شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 189شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 190شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 191شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 192شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 193شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 194شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 195شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 196شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 197شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 198شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 199شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 200شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 201شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 202شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 203شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 204شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 205شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 206شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...207شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 208شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 209شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 210شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 211شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 212شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 213شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 214شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 215شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 216شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...217شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 218شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 219شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 220شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 221شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 222شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 223شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 224شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 225شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 226شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 227شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟228شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 229شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 230شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 231شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 232شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 233شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 234شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 235شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 236شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...237شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 238شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 239شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 240شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ