به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند

1980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در عشق حدیث کفر و ایمان نکند
بر در دربند و بام درمان نکند
آنجا که شه عشق فرو آرد سر
در پای غمش نثار جز جان نکند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 2شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 3شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 4شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 5شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 6شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 7شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 8شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 9شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 10شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 11شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 12شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 13شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 14شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 15شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 16شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 17شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 18شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 19شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 20شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 21شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 22شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 23شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 24شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 25شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 26شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 27شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 28شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 29شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 30شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 31شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 32شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 33شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 34شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 35شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 36شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 37شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 38شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 39شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 40شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 41شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 42شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 43شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 44شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 45شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 46شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 47شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 48شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 49شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 50شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 51شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 52شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 53شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 54شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 55شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 56شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 57شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 58شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 59شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 60شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 61شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 62شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 63شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 64شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 65شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 66شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 67شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 68شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 69شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 70شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 71شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 72شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 73شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 74شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 75شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 76شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 77شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 78شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 79شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 80شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 81شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 82شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 83شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 84شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 85شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 86شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 87شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 88شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 89شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 90شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 91شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 92شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 93شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 94شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 95شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 96شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 97شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 98شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 99شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 100شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 101شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 102شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 103شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 104شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 105شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 106شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 107شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 108شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 109شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 110شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 111شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 112شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 113شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 114شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 115شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 116شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 117شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 118شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 119شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 120شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 121شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 122شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 123شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 124شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 125شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 126شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 127شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 128شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 129شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 130شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 131شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 132شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 133شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...134شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 135شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 136شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 137شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 138شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 139شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 140شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 141شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 142شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 143شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 144شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 145شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 146شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 147شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 148شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 149شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 150شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 151شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 152شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 153شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 154شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 155شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 156شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 157شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 158شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 159شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 160شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 161شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 162شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 163شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 164شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...165شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 166شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 167شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 168شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 169شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 170شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 171شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 172شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 173شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 174شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 175شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 176شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 177شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 178شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 179شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 180شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 181شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 182شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 183شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 184شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 185شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 186شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 187شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 188شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 189شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...190شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 191شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 192شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 193شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 194شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 195شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 196شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 197شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 198شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 199شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 200شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 201شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 202شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 203شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 204شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 205شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 206شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 207شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 208شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 209شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...210شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 211شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 212شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 213شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 214شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 215شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 216شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 217شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 218شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 219شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...220شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 221شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 222شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 223شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 224شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 225شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 226شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 227شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 228شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 229شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 230شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟231شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 232شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 233شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 234شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 235شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 236شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 237شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 238شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 239شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...240شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 241شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 242شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 243شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ