به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد

1900عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

[چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد
جان از همه آفاق رسیدن گیرد
[ج]ایی برسد دیده که در هر نفسی
بی زحمت دیده دوست دیدن گیرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 2شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 3شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 4شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 5شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 6شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 7شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 8شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 9شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 10شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 11شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 12شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 13شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 14شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 15شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 16شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 17شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 18شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 19شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 20شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 21شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 22شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 23شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 24شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 25شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 26شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 27شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 28شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 29شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 30شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 31شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 32شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 33شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 34شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 35شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 36شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 37شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 38شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 39شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 40شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 41شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 42شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 43شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 44شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 45شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 46شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 47شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 48شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 49شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 50شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 51شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 52شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 53شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 54شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 55شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 56شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 57شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 58شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 59شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 60شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 61شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 62شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 63شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 64شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 65شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 66شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 67شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 68شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 69شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 70شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 71شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 72شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 73شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 74شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 75شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 76شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 77شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 78شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 79شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 80شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 81شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 82شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 83شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 84شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 85شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 86شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 87شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 88شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 89شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 90شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 91شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 92شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 93شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 94شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 95شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 96شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 97شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 98شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 99شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 100شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 101شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 102شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 103شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 104شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 105شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 106شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 107شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 108شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 109شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 110شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 111شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 112شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 113شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 114شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 115شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 116شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 117شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 118شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 119شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 120شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 121شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 122شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 123شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 124شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 125شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 126شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 127شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 128شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 129شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 130شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 131شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 132شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 133شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 134شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...135شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 136شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 137شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 138شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 139شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 140شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 141شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 142شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 143شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 144شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 145شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 146شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 147شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 148شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 149شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 150شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 151شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 152شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 153شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 154شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 155شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 156شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 157شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 158شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 159شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 160شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 161شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 162شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 163شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 164شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 165شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...166شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 167شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 168شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 169شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 170شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 171شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 172شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 173شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 174شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 175شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 176شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 177شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 178شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 179شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 180شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 181شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 182شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 183شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 184شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 185شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 186شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 187شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 188شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 189شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 190شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...191شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 192شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 193شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 194شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 195شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 196شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 197شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 198شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 199شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 200شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 201شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 202شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 203شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 204شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 205شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 206شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 207شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 208شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 209شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 210شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...211شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 212شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 213شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 214شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 215شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 216شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 217شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 218شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 219شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 220شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...221شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 222شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 223شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 224شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 225شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 226شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 227شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 228شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 229شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 230شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 231شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟232شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 233شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 234شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 235شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 236شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 237شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 238شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 239شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 240شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...241شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 242شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 243شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 244شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ