به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست

1960عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن کس که حریف عشق باید پیوست
دایم زشراب بیخودی باشد مست
گر زانک دلت را سر ره رفتن هست
پا بر سر نفس خود نه و بردی دست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 2شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 3شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 4شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 5شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 6شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 7شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 8شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 9شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 10شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 11شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 12شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 13شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 14شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 15شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 16شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 17شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 18شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 19شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 20شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 21شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 22شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 23شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 24شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 25شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 26شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 27شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 28شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 29شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 30شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 31شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 32شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 33شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 34شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 35شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 36شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 37شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 38شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 39شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 40شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 41شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 42شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 43شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 44شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 45شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 46شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 47شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 48شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 49شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 50شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 51شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 52شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 53شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 54شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 55شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 56شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 57شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 58شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 59شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 60شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 61شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 62شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 63شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 64شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 65شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 66شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 67شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 68شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 69شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 70شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 71شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 72شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 73شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 74شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 75شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 76شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 77شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 78شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 79شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 80شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 81شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 82شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 83شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 84شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 85شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 86شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 87شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 88شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 89شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 90شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 91شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 92شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 93شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 94شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 95شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 96شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 97شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 98شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 99شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 100شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 101شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 102شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 103شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 104شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 105شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 106شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 107شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 108شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 109شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 110شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 111شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 112شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 113شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 114شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 115شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 116شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 117شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 118شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 119شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 120شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 121شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 122شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 123شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 124شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 125شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 126شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 127شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 128شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 129شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 130شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 131شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 132شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 133شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 134شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 135شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 136شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 137شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 138شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 139شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 140شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 141شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 142شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 143شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 144شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 145شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 146شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 147شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 148شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 149شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 150شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 151شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 152شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 153شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 154شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 155شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 156شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 157شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 158شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...159شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 160شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 161شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 162شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 163شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 164شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 165شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 166شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 167شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 168شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 169شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 170شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 171شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 172شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 173شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 174شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 175شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 176شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 177شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 178شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 179شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 180شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 181شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 182شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 183شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 184شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 185شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 186شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 187شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 188شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 189شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...190شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 191شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 192شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 193شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 194شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 195شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 196شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 197شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 198شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 199شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 200شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 201شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 202شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 203شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 204شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 205شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 206شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 207شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 208شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 209شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 210شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 211شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 212شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 213شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 214شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...215شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 216شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 217شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 218شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 219شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 220شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 221شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 222شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 223شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 224شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 225شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 226شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 227شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 228شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 229شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 230شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 231شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 232شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 233شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 234شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...235شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 236شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 237شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 238شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 239شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 240شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 241شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 242شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 243شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 244شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...245شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 246شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 247شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 248شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 249شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 250شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 251شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 252شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 253شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 254شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 255شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟256شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 257شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 258شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 259شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 260شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 261شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 262شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 263شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 264شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...265شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 266شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 267شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 268شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ