به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست

1540عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست
از عربده ها کو که کند عاشق مست
بر سر چه زنی دست اگرت دردی نیست
سر بر کف نه چه سرزنی بر کف دست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 2شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 3شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 4شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 5شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 6شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 7شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 8شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 9شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 10شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 11شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 12شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 13شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 14شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 15شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 16شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 17شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 18شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 19شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 20شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 21شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 22شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 23شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 24شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 25شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 26شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 27شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 28شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 29شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 30شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 31شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 32شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 33شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 34شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 35شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 36شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 37شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 38شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 39شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 40شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 41شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 42شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 43شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 44شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 45شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 46شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 47شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 48شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 49شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 50شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 51شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 52شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 53شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 54شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 55شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 56شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 57شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 58شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 59شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 60شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 61شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 62شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 63شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 64شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 65شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 66شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 67شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 68شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 69شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 70شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 71شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 72شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 73شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 74شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 75شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 76شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 77شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 78شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 79شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 80شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 81شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 82شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 83شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 84شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 85شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 86شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 87شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 88شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 89شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 90شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 91شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 92شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 93شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 94شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 95شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 96شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 97شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 98شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 99شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 100شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 101شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 102شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 103شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 104شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 105شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 106شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 107شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 108شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 109شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 110شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 111شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 112شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 113شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 114شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 115شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 116شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 117شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 118شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 119شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 120شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 121شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 122شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 123شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 124شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 125شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 126شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 127شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 128شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 129شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 130شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 131شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 132شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 133شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 134شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 135شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 136شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 137شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 138شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 139شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 140شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 141شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 142شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 143شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 144شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 145شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 146شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 147شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 148شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 149شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 150شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 151شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 152شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 153شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 154شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 155شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 156شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 157شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 158شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 159شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...160شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 161شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 162شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 163شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 164شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 165شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 166شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 167شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 168شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 169شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 170شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 171شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 172شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 173شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 174شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 175شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 176شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 177شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 178شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 179شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 180شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 181شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 182شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 183شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 184شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 185شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 186شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 187شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 188شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 189شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 190شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...191شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 192شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 193شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 194شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 195شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 196شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 197شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 198شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 199شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 200شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 201شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 202شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 203شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 204شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 205شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 206شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 207شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 208شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 209شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 210شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 211شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 212شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 213شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 214شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 215شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...216شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 217شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 218شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 219شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 220شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 221شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 222شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 223شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 224شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 225شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 226شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 227شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 228شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 229شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 230شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 231شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 232شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 233شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 234شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 235شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...236شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 237شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 238شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 239شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 240شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 241شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 242شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 243شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 244شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 245شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...246شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 247شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 248شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 249شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 250شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 251شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 252شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 253شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 254شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 255شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 256شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟257شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 258شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 259شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 260شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 261شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 262شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 263شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 264شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 265شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...266شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 267شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 268شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 269شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ