به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد

2070عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد
واندوه زساز رفته ام باز آورد
نادیده دلم زفتنه ها ایمن بود
عشق آمد و باز فتنه ها باز آورد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 2شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 3شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 4شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 5شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 6شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 7شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 8شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 9شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 10شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 11شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 12شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 13شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 14شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 15شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 16شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 17شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 18شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 19شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 20شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 21شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 22شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 23شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 24شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 25شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 26شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 27شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 28شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 29شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 30شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 31شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 32شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 33شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 34شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 35شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 36شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 37شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 38شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 39شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 40شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 41شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 42شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 43شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 44شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 45شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 46شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 47شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 48شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 49شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 50شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 51شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 52شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 53شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 54شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 55شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 56شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 57شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 58شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 59شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 60شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 61شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 62شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 63شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 64شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 65شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 66شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 67شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 68شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 69شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 70شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 71شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 72شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 73شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 74شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 75شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 76شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 77شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 78شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 79شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 80شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 81شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 82شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 83شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 84شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 85شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 86شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 87شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 88شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 89شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 90شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 91شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 92شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 93شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 94شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 95شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 96شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 97شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 98شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 99شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 100شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 101شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 102شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 103شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 104شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 105شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 106شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 107شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 108شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 109شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 110شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 111شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 112شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 113شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 114شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 115شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 116شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 117شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 118شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 119شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 120شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 121شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 122شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 123شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 124شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 125شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 126شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 127شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 128شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 129شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 130شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 131شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 132شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 133شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 134شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 135شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 136شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 137شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 138شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 139شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 140شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 141شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 142شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...143شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 144شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 145شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 146شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 147شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 148شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 149شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 150شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 151شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 152شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 153شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 154شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 155شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 156شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 157شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 158شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 159شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 160شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 161شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 162شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 163شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 164شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 165شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 166شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 167شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 168شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 169شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 170شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 171شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 172شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 173شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...174شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 175شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 176شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 177شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 178شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 179شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 180شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 181شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 182شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 183شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 184شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 185شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 186شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 187شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 188شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 189شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 190شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 191شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 192شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 193شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 194شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 195شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 196شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 197شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 198شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...199شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 200شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 201شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 202شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 203شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 204شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 205شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 206شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 207شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 208شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 209شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 210شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 211شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 212شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 213شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 214شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 215شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 216شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 217شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 218شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...219شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 220شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 221شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 222شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 223شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 224شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 225شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 226شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 227شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 228شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...229شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 230شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 231شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 232شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 233شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 234شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 235شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 236شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 237شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 238شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 239شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟240شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 241شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 242شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 243شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 244شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 245شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 246شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 247شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 248شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...249شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 250شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 251شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 252شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ