به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۶: تا با خودم از عشق خبر نیست مرا

1980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا با خودم از عشق خبر نیست مرا
جز بر در دل هیچ گذر نیست مرا
چون من به میان نیم تویی حاصل من
جز من به تو مانعی دگر نیست مرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵: در عشق تو گرچه هست دلداریها 2شمارهٔ ۶: تا با خودم از عشق خبر نیست مرا 3شمارهٔ ۷: تا بر سر کوی عشق شد منزل ما 4شمارهٔ ۸: داری سر آنک عشق بازی با ما 5شمارهٔ ۹: از عشق توم جان و دل و دیده خراب 6شمارهٔ ۱۰: گر بر سر آنی که روی راه صواب 7شمارهٔ ۱۱: ای خوش پسران که عقل مدهوش شماست 8شمارهٔ ۱۲: ای دل چو غم عشق برای من و تُست 9شمارهٔ ۱۳: عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست 10شمارهٔ ۱۴: هر چند که عشق سخت نیکوکار است 11شمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست 12شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 13شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 14شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 15شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 16شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 17شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 18شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 19شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 20شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...21شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 22شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 23شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 24شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 25شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 26شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 27شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 28شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 29شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 30شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 31شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 32شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 33شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 34شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 35شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 36شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 37شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 38شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 39شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 40شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 41شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 42شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 43شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 44شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 45شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 46شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 47شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 48شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 49شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 50شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 51شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 52شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 53شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 54شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 55شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 56شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 57شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 58شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 59شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 60شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 61شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 62شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 63شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 64شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 65شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 66شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 67شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 68شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 69شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 70شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 71شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 72شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 73شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 74شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 75شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 76شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 77شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 78شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 79شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 80شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 81شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 82شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 83شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 84شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 85شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 86شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 87شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 88شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 89شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 90شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 91شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 92شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 93شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 94شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 95شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 96شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 97شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 98شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 99شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 100شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 101شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 102شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 103شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 104شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 105شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 106شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 107شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 108شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 109شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 110شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 111شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 112شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 113شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 114شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 115شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 116شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 117شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 118شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 119شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 120شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 121شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 122شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 123شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 124شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 125شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 126شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 127شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 128شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 129شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 130شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 131شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 132شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 133شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 134شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 135شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 136شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 137شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 138شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 139شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 140شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 141شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 142شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 143شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 144شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 145شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 146شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 147شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 148شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 149شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 150شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 151شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 152شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 153شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 154شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 155شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 156شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 157شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 158شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 159شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 160شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 161شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 162شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 163شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 164شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 165شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 166شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 167شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 168شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 169شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 170شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 171شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 172شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 173شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 174شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 175شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 176شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 177شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 178شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 179شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...180شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 181شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 182شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 183شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 184شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 185شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 186شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 187شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 188شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 189شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 190شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 191شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 192شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 193شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 194شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 195شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 196شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 197شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 198شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 199شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 200شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 201شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 202شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 203شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 204شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 205شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 206شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 207شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 208شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 209شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 210شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...211شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 212شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 213شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 214شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 215شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 216شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 217شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 218شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 219شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 220شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 221شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 222شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 223شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 224شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 225شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 226شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 227شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 228شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 229شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 230شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 231شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 232شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 233شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 234شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 235شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...236شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 237شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 238شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 239شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 240شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 241شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 242شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 243شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 244شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 245شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 246شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 247شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 248شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 249شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 250شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 251شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 252شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 253شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 254شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 255شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...256شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 257شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 258شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 259شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 260شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 261شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 262شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 263شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 264شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 265شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...266شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 267شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 268شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 269شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 270شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 271شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 272شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 273شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 274شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 275شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 276شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟277شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 278شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 279شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 280شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 281شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 282شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 283شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 284شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 285شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...286شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 287شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 288شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 289شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ