به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۸: داری سر آنک عشق بازی با ما

1990عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

داری سر آنک عشق بازی با ما
ببُری زهمه خلق و بسازی با ما
کار دو جهان در سر کار تو کنیم
گر شرط کنی که کژ نبازی با ما

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷: تا بر سر کوی عشق شد منزل ما 2شمارهٔ ۸: داری سر آنک عشق بازی با ما 3شمارهٔ ۹: از عشق توم جان و دل و دیده خراب 4شمارهٔ ۱۰: گر بر سر آنی که روی راه صواب 5شمارهٔ ۱۱: ای خوش پسران که عقل مدهوش شماست 6شمارهٔ ۱۲: ای دل چو غم عشق برای من و تُست 7شمارهٔ ۱۳: عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست 8شمارهٔ ۱۴: هر چند که عشق سخت نیکوکار است 9شمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست 10شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 11شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 12شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 13شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 14شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 15شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 16شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 17شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 18شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...19شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 20شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 21شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 22شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 23شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 24شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 25شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 26شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 27شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 28شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 29شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 30شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 31شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 32شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 33شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 34شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 35شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 36شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 37شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 38شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 39شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 40شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 41شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 42شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 43شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 44شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 45شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 46شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 47شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 48شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 49شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 50شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 51شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 52شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 53شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 54شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 55شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 56شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 57شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 58شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 59شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 60شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 61شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 62شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 63شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 64شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 65شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 66شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 67شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 68شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 69شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 70شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 71شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 72شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 73شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 74شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 75شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 76شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 77شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 78شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 79شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 80شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 81شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 82شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 83شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 84شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 85شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 86شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 87شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 88شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 89شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 90شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 91شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 92شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 93شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 94شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 95شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 96شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 97شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 98شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 99شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 100شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 101شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 102شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 103شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 104شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 105شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 106شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 107شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 108شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 109شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 110شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 111شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 112شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 113شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 114شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 115شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 116شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 117شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 118شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 119شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 120شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 121شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 122شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 123شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 124شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 125شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 126شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 127شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 128شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 129شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 130شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 131شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 132شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 133شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 134شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 135شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 136شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 137شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 138شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 139شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 140شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 141شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 142شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 143شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 144شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 145شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 146شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 147شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 148شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 149شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 150شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 151شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 152شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 153شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 154شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 155شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 156شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 157شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 158شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 159شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 160شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 161شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 162شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 163شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 164شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 165شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 166شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 167شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 168شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 169شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 170شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 171شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 172شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 173شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 174شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 175شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 176شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 177شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...178شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 179شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 180شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 181شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 182شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 183شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 184شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 185شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 186شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 187شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 188شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 189شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 190شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 191شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 192شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 193شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 194شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 195شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 196شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 197شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 198شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 199شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 200شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 201شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 202شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 203شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 204شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 205شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 206شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 207شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 208شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...209شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 210شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 211شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 212شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 213شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 214شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 215شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 216شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 217شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 218شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 219شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 220شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 221شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 222شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 223شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 224شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 225شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 226شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 227شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 228شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 229شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 230شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 231شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 232شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 233شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...234شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 235شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 236شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 237شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 238شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 239شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 240شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 241شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 242شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 243شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 244شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 245شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 246شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 247شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 248شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 249شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 250شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 251شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 252شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 253شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...254شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 255شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 256شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 257شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 258شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 259شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 260شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 261شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 262شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 263شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...264شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 265شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 266شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 267شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 268شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 269شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 270شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 271شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 272شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 273شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 274شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟275شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 276شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 277شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 278شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 279شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 280شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 281شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 282شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 283شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...284شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 285شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 286شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 287شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ