به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است

1940عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در عشق تو دل را نظری افتاده است
وز هجر تو جان را شرری افتاده است
عشق تو که تاج سر سلطانان است
در دست چو مادر پدری افتاده است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 2شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 3شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 4شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 5شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 6شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 7شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 8شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...9شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 10شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 11شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 12شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 13شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 14شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 15شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 16شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 17شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 18شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 19شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 20شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 21شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 22شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 23شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 24شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 25شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 26شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 27شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 28شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 29شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 30شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 31شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 32شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 33شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 34شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 35شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 36شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 37شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 38شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 39شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 40شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 41شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 42شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 43شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 44شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 45شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 46شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 47شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 48شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 49شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 50شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 51شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 52شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 53شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 54شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 55شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 56شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 57شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 58شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 59شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 60شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 61شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 62شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 63شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 64شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 65شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 66شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 67شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 68شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 69شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 70شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 71شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 72شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 73شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 74شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 75شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 76شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 77شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 78شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 79شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 80شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 81شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 82شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 83شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 84شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 85شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 86شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 87شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 88شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 89شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 90شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 91شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 92شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 93شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 94شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 95شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 96شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 97شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 98شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 99شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 100شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 101شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 102شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 103شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 104شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 105شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 106شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 107شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 108شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 109شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 110شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 111شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 112شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 113شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 114شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 115شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 116شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 117شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 118شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 119شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 120شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 121شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 122شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 123شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 124شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 125شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 126شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 127شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 128شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 129شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 130شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 131شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 132شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 133شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 134شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 135شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 136شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 137شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 138شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 139شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 140شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 141شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 142شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 143شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 144شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 145شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 146شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 147شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 148شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 149شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 150شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 151شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 152شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 153شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 154شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 155شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 156شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 157شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 158شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 159شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 160شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 161شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 162شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 163شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 164شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 165شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 166شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 167شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...168شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 169شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 170شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 171شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 172شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 173شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 174شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 175شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 176شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 177شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 178شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 179شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 180شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 181شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 182شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 183شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 184شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 185شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 186شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 187شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 188شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 189شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 190شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 191شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 192شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 193شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 194شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 195شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 196شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 197شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 198شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...199شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 200شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 201شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 202شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 203شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 204شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 205شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 206شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 207شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 208شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 209شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 210شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 211شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 212شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 213شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 214شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 215شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 216شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 217شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 218شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 219شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 220شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 221شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 222شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 223شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...224شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 225شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 226شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 227شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 228شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 229شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 230شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 231شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 232شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 233شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 234شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 235شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 236شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 237شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 238شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 239شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 240شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 241شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 242شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 243شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...244شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 245شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 246شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 247شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 248شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 249شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 250شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 251شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 252شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 253شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...254شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 255شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 256شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 257شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 258شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 259شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 260شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 261شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 262شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 263شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 264شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟265شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 266شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 267شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 268شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 269شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 270شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 271شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 272شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 273شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...274شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 275شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 276شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 277شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ