به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت

1870عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر دل که در او نور محبّت بسرشت
خواه اهل سجاده گیر و خواه اهل کنشت
در دفتر عشق هر که را نام نبشت
آزاد زدوزخ است و فارغ زبهشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 2شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 3شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 4شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 5شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 6شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 7شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 8شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 9شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...10شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 11شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 12شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 13شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 14شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 15شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 16شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 17شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 18شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 19شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 20شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 21شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 22شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 23شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 24شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 25شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 26شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 27شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 28شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 29شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 30شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 31شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 32شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 33شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 34شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 35شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 36شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 37شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 38شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 39شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 40شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 41شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 42شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 43شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 44شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 45شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 46شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 47شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 48شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 49شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 50شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 51شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 52شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 53شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 54شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 55شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 56شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 57شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 58شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 59شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 60شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 61شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 62شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 63شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 64شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 65شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 66شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 67شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 68شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 69شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 70شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 71شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 72شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 73شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 74شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 75شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 76شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 77شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 78شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 79شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 80شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 81شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 82شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 83شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 84شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 85شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 86شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 87شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 88شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 89شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 90شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 91شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 92شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 93شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 94شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 95شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 96شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 97شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 98شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 99شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 100شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 101شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 102شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 103شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 104شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 105شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 106شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 107شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 108شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 109شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 110شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 111شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 112شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 113شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 114شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 115شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 116شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 117شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 118شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 119شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 120شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 121شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 122شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 123شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 124شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 125شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 126شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 127شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 128شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 129شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 130شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 131شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 132شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 133شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 134شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 135شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 136شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 137شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 138شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 139شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 140شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 141شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 142شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 143شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 144شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 145شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 146شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 147شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 148شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 149شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 150شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 151شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 152شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 153شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 154شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 155شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 156شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 157شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 158شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 159شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 160شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 161شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 162شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 163شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 164شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 165شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 166شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 167شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 168شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...169شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 170شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 171شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 172شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 173شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 174شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 175شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 176شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 177شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 178شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 179شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 180شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 181شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 182شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 183شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 184شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 185شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 186شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 187شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 188شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 189شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 190شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 191شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 192شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 193شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 194شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 195شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 196شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 197شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 198شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 199شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...200شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 201شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 202شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 203شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 204شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 205شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 206شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 207شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 208شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 209شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 210شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 211شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 212شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 213شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 214شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 215شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 216شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 217شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 218شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 219شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 220شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 221شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 222شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 223شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 224شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...225شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 226شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 227شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 228شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 229شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 230شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 231شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 232شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 233شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 234شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 235شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 236شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 237شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 238شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 239شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 240شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 241شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 242شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 243شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 244شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...245شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 246شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 247شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 248شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 249شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 250شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 251شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 252شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 253شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 254شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...255شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 256شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 257شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 258شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 259شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 260شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 261شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 262شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 263شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 264شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 265شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟266شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 267شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 268شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 269شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 270شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 271شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 272شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 273شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 274شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...275شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 276شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 277شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 278شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ