به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست

1510عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست
شکل خوش تو مجاور دیدهٔ ماست
سودات به هر بهای ارزندهٔ ماست
هرچ از تو به ما رسد پسندیدهٔ ماست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴: هر چند که عشق سخت نیکوکار است 2شمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست 3شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 4شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 5شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 6شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 7شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 8شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 9شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 10شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 11شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...12شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 13شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 14شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 15شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 16شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 17شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 18شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 19شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 20شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 21شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 22شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 23شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 24شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 25شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 26شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 27شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 28شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 29شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 30شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 31شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 32شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 33شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 34شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 35شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 36شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 37شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 38شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 39شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 40شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 41شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 42شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 43شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 44شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 45شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 46شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 47شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 48شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 49شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 50شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 51شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 52شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 53شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 54شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 55شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 56شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 57شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 58شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 59شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 60شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 61شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 62شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 63شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 64شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 65شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 66شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 67شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 68شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 69شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 70شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 71شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 72شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 73شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 74شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 75شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 76شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 77شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 78شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 79شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 80شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 81شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 82شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 83شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 84شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 85شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 86شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 87شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 88شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 89شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 90شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 91شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 92شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 93شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 94شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 95شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 96شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 97شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 98شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 99شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 100شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 101شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 102شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 103شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 104شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 105شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 106شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 107شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 108شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 109شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 110شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 111شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 112شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 113شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 114شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 115شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 116شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 117شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 118شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 119شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 120شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 121شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 122شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 123شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 124شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 125شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 126شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 127شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 128شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 129شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 130شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 131شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 132شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 133شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 134شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 135شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 136شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 137شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 138شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 139شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 140شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 141شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 142شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 143شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 144شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 145شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 146شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 147شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 148شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 149شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 150شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 151شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 152شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 153شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 154شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 155شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 156شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 157شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 158شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 159شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 160شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 161شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 162شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 163شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 164شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 165شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 166شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 167شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 168شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 169شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 170شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...171شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 172شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 173شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 174شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 175شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 176شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 177شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 178شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 179شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 180شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 181شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 182شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 183شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 184شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 185شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 186شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 187شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 188شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 189شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 190شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 191شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 192شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 193شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 194شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 195شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 196شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 197شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 198شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 199شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 200شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 201شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...202شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 203شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 204شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 205شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 206شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 207شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 208شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 209شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 210شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 211شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 212شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 213شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 214شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 215شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 216شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 217شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 218شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 219شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 220شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 221شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 222شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 223شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 224شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 225شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 226شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...227شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 228شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 229شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 230شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 231شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 232شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 233شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 234شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 235شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 236شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 237شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 238شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 239شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 240شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 241شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 242شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 243شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 244شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 245شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 246شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...247شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 248شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 249شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 250شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 251شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 252شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 253شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 254شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 255شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 256شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...257شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 258شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 259شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 260شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 261شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 262شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 263شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 264شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 265شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 266شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 267شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟268شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 269شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 270شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 271شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 272شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 273شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 274شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 275شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 276شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...277شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 278شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 279شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 280شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ