به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۹: از عشق توم جان و دل و دیده خراب

1930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از عشق توم جان و دل و دیده خراب
وز آتش هجر تو شدم همچو کباب
با دشمن و با دوست نه صلح است و نه جنگ
گاهم زند این طعنه و گاه آن به ضراب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸: داری سر آنک عشق بازی با ما 2شمارهٔ ۹: از عشق توم جان و دل و دیده خراب 3شمارهٔ ۱۰: گر بر سر آنی که روی راه صواب 4شمارهٔ ۱۱: ای خوش پسران که عقل مدهوش شماست 5شمارهٔ ۱۲: ای دل چو غم عشق برای من و تُست 6شمارهٔ ۱۳: عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست 7شمارهٔ ۱۴: هر چند که عشق سخت نیکوکار است 8شمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست 9شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 10شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 11شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 12شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 13شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 14شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 15شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 16شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 17شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...18شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 19شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 20شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 21شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 22شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 23شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 24شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 25شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 26شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 27شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 28شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 29شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 30شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 31شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 32شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 33شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 34شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 35شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 36شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 37شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 38شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 39شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 40شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 41شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 42شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 43شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 44شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 45شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 46شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 47شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 48شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 49شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 50شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 51شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 52شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 53شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 54شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 55شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 56شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 57شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 58شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 59شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 60شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 61شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 62شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 63شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 64شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 65شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 66شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 67شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 68شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 69شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 70شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 71شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 72شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 73شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 74شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 75شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 76شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 77شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 78شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 79شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 80شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 81شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 82شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 83شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 84شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 85شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 86شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 87شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 88شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 89شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 90شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 91شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 92شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 93شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 94شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 95شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 96شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 97شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 98شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 99شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 100شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 101شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 102شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 103شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 104شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 105شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 106شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 107شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 108شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 109شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 110شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 111شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 112شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 113شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 114شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 115شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 116شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 117شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 118شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 119شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 120شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 121شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 122شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 123شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 124شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 125شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 126شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 127شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 128شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 129شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 130شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 131شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 132شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 133شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 134شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 135شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 136شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 137شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 138شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 139شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 140شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 141شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 142شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 143شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 144شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 145شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 146شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 147شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 148شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 149شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 150شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 151شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 152شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 153شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 154شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 155شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 156شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 157شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 158شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 159شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 160شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 161شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 162شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 163شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 164شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 165شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 166شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 167شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 168شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 169شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 170شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 171شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 172شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 173شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 174شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 175شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 176شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...177شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 178شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 179شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 180شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 181شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 182شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 183شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 184شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 185شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 186شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 187شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 188شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 189شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 190شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 191شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 192شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 193شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 194شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 195شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 196شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 197شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 198شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 199شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 200شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 201شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 202شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 203شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 204شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 205شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 206شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 207شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...208شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 209شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 210شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 211شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 212شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 213شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 214شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 215شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 216شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 217شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 218شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 219شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 220شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 221شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 222شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 223شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 224شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 225شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 226شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 227شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 228شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 229شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 230شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 231شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 232شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...233شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 234شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 235شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 236شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 237شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 238شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 239شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 240شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 241شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 242شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 243شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 244شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 245شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 246شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 247شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 248شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 249شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 250شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 251شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 252شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...253شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 254شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 255شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 256شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 257شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 258شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 259شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 260شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 261شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 262شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...263شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 264شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 265شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 266شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 267شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 268شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 269شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 270شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 271شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 272شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 273شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟274شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 275شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 276شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 277شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 278شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 279شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 280شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 281شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 282شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...283شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 284شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 285شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 286شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ