به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۳: عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست

1950عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست
در عشق تو گر هیچ نداریم رواست
در عشق تو هر گدای سلطان باشد
سلطان که ندارد غم عشق تو گداست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲: ای دل چو غم عشق برای من و تُست 2شمارهٔ ۱۳: عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست 3شمارهٔ ۱۴: هر چند که عشق سخت نیکوکار است 4شمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست 5شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 6شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 7شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 8شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 9شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 10شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 11شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 12شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 13شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...14شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 15شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 16شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 17شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 18شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 19شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 20شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 21شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 22شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 23شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 24شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 25شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 26شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 27شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 28شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 29شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 30شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 31شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 32شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 33شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 34شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 35شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 36شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 37شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 38شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 39شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 40شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 41شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 42شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 43شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 44شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 45شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 46شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 47شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 48شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 49شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 50شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 51شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 52شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 53شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 54شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 55شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 56شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 57شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 58شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 59شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 60شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 61شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 62شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 63شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 64شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 65شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 66شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 67شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 68شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 69شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 70شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 71شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 72شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 73شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 74شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 75شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 76شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 77شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 78شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 79شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 80شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 81شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 82شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 83شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 84شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 85شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 86شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 87شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 88شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 89شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 90شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 91شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 92شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 93شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 94شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 95شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 96شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 97شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 98شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 99شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 100شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 101شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 102شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 103شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 104شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 105شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 106شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 107شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 108شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 109شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 110شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 111شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 112شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 113شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 114شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 115شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 116شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 117شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 118شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 119شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 120شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 121شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 122شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 123شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 124شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 125شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 126شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 127شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 128شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 129شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 130شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 131شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 132شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 133شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 134شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 135شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 136شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 137شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 138شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 139شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 140شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 141شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 142شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 143شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 144شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 145شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 146شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 147شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 148شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 149شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 150شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 151شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 152شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 153شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 154شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 155شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 156شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 157شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 158شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 159شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 160شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 161شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 162شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 163شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 164شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 165شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 166شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 167شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 168شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 169شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 170شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 171شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 172شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...173شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 174شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 175شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 176شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 177شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 178شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 179شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 180شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 181شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 182شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 183شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 184شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 185شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 186شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 187شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 188شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 189شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 190شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 191شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 192شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 193شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 194شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 195شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 196شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 197شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 198شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 199شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 200شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 201شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 202شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 203شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...204شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 205شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 206شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 207شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 208شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 209شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 210شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 211شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 212شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 213شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 214شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 215شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 216شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 217شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 218شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 219شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 220شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 221شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 222شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 223شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 224شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 225شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 226شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 227شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 228شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...229شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 230شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 231شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 232شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 233شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 234شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 235شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 236شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 237شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 238شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 239شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 240شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 241شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 242شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 243شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 244شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 245شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 246شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 247شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 248شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...249شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 250شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 251شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 252شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 253شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 254شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 255شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 256شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 257شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 258شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...259شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 260شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 261شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 262شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 263شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 264شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 265شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 266شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 267شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 268شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 269شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟270شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 271شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 272شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 273شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 274شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 275شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 276شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 277شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 278شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...279شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 280شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 281شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 282شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ