به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۷: تا بر سر کوی عشق شد منزل ما

1570عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا بر سر کوی عشق شد منزل ما
فریاد برآمد از نهاد دل ما
در جستن خاک عشق از بس که شدیم
خون شد دل ما و حل نشد مشکل ما

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶: تا با خودم از عشق خبر نیست مرا 2شمارهٔ ۷: تا بر سر کوی عشق شد منزل ما 3شمارهٔ ۸: داری سر آنک عشق بازی با ما 4شمارهٔ ۹: از عشق توم جان و دل و دیده خراب 5شمارهٔ ۱۰: گر بر سر آنی که روی راه صواب 6شمارهٔ ۱۱: ای خوش پسران که عقل مدهوش شماست 7شمارهٔ ۱۲: ای دل چو غم عشق برای من و تُست 8شمارهٔ ۱۳: عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست 9شمارهٔ ۱۴: هر چند که عشق سخت نیکوکار است 10شمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست 11شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 12شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 13شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 14شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 15شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 16شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 17شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 18شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 19شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...20شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 21شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 22شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 23شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 24شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 25شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 26شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 27شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 28شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 29شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 30شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 31شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 32شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 33شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 34شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 35شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 36شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 37شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 38شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 39شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 40شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 41شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 42شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 43شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 44شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 45شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 46شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 47شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 48شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 49شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 50شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 51شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 52شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 53شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 54شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 55شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 56شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 57شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 58شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 59شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 60شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 61شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 62شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 63شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 64شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 65شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 66شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 67شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 68شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 69شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 70شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 71شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 72شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 73شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 74شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 75شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 76شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 77شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 78شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 79شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 80شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 81شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 82شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 83شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 84شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 85شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 86شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 87شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 88شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 89شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 90شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 91شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 92شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 93شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 94شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 95شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 96شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 97شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 98شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 99شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 100شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 101شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 102شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 103شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 104شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 105شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 106شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 107شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 108شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 109شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 110شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 111شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 112شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 113شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 114شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 115شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 116شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 117شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 118شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 119شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 120شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 121شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 122شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 123شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 124شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 125شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 126شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 127شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 128شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 129شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 130شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 131شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 132شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 133شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 134شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 135شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 136شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 137شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 138شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 139شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 140شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 141شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 142شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 143شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 144شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 145شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 146شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 147شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 148شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 149شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 150شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 151شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 152شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 153شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 154شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 155شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 156شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 157شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 158شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 159شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 160شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 161شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 162شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 163شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 164شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 165شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 166شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 167شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 168شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 169شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 170شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 171شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 172شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 173شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 174شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 175شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 176شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 177شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 178شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...179شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 180شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 181شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 182شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 183شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 184شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 185شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 186شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 187شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 188شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 189شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 190شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 191شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 192شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 193شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 194شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 195شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 196شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 197شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 198شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 199شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 200شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 201شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 202شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 203شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 204شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 205شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 206شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 207شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 208شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 209شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...210شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 211شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 212شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 213شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 214شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 215شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 216شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 217شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 218شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 219شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 220شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 221شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 222شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 223شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 224شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 225شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 226شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 227شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 228شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 229شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 230شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 231شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 232شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 233شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 234شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...235شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 236شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 237شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 238شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 239شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 240شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 241شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 242شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 243شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 244شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 245شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 246شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 247شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 248شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 249شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 250شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 251شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 252شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 253شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 254شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...255شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 256شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 257شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 258شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 259شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 260شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 261شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 262شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 263شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 264شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...265شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 266شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 267شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 268شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 269شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 270شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 271شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 272شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 273شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 274شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 275شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟276شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 277شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 278شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 279شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 280شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 281شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 282شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 283شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 284شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...285شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 286شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 287شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 288شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ