به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۲۴: ای شب منم [و] وصال جانان امشب

1560عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای شب منم [و] وصال جانان امشب
بگریخته از زمانه پنهان امشب
ما را به تو حاجت است می دان امشب
تعجیل مکن به صبح خندان امشب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۳: هستم به وصالِ دوست دلشاد امشب 2شمارهٔ ۲۴: ای شب منم [و] وصال جانان امشب 3شمارهٔ ۲۵: تا چند شوی تو از پی شمع و شراب 4شمارهٔ ۲۶: کردیم دل از جمله مسلّم امشب 5شمارهٔ ۲۷: جز حق تو بکن جمله فراموش امشب 6شمارهٔ ۲۸: زنهار پی طبع هوس پَیمایت 7شمارهٔ ۲۹: ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی 8شمارهٔ ۳۰: گر قسم تو شادی است غمت نفزاید 9شمارهٔ ۳۱: تا در پی آن فزون و این کم باشی 10شمارهٔ ۳۲: چون بی خبران مگرد هر دم به دری 11شمارهٔ ۳۳: باطل بینم به سوی کعبه سفرت 12شمارهٔ ۳۴: عیشی که مهیّاست رها نتوان کرد 13شمارهٔ ۳۵: خواهی که تو را مراد حاصل گردد 14شمارهٔ ۳۶: از شمع وصال کمترک یابی نور 15شمارهٔ ۳۷: ای دوست تو در جوال افسانه مباش 16شمارهٔ ۳۸: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 17شمارهٔ ۳۹: در راه طلب صادق و ذاکر می باش 18شمارهٔ ۴۰: گر دل زتو بگسلد به غم بشکنمش 19شمارهٔ ۴۱: یا رب چه خوش است زلف خم در خم او 20شمارهٔ ۴۲: آنی که فلک با تو درآید به طرب 21شمارهٔ ۴۳: دردا که درون صفه ما را ره نیست 22شمارهٔ ۴۴: ای دل صفت جمال او نتوان گفت 23شمارهٔ ۴۵: گفتی که به عقل باش کاین رسوایی است 24شمارهٔ ۴۶: تا قسم من سوخته خود حرمان است 25شمارهٔ ۴۷: آنها که زاصل عقل سرگردانند 26شمارهٔ ۴۸: آنها که سرانند به سرگردانند 27شمارهٔ ۴۹: کو دل که بدان دل غم جان شاید خورد 28شمارهٔ ۵۰: دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند 29شمارهٔ ۵۱: تا عشق توَم سلسله می جنباند 30شمارهٔ ۵۲: خواهی که برم سرّ تو مکنون باشد 31شمارهٔ ۵۳: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 32شمارهٔ ۵۴: هر دل نبود قابل اسرار خدا 33شمارهٔ ۵۵: از کتم عدم چون که برون افتادم 34شمارهٔ ۵۶: در من نگرم زپای تا سر هیچم 35شمارهٔ ۵۷: ای دوست بیا و غم بی حاصل بین 36شمارهٔ ۵۸: یا روی دلم به سوی دیگر گردان 37شمارهٔ ۵۹: گویند مرا چرا شدی سودایی 38شمارهٔ ۶۰: آنها که محققان این درگاهند 39شمارهٔ ۶۱: آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد 40شمارهٔ ۶۲: این ره به قدم چون بر وی برخیزد 41شمارهٔ ۶۳: روزی که جمال تو مرا دیده شود 42شمارهٔ ۶۴: چون در غم تو شادی من نفزاید 43شمارهٔ ۶۵: گر طالب قرب حق شدی موسی وار 44شمارهٔ ۶۶: آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال 45شمارهٔ ۶۷: دل دوش دم نامتناهی می زد 46شمارهٔ ۶۸: از دفتر عشق حرف می خوان و مگو 47شمارهٔ ۶۹: ای دل چو شراب معرفت کردی نوش 48شمارهٔ ۷۰: تا چند چو بلبلان برآری آواز 49شمارهٔ ۷۱: جان از قبل زبان به بیم خطر است 50شمارهٔ ۷۲: این گفتن بسیار تو هست از پندار 51شمارهٔ ۷۳: در معرض صد سلامتی باهش باش 52شمارهٔ ۷۴: چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش 53شمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی 54شمارهٔ ۷۶: دم درکش و در خویش سیاحی می کن 55شمارهٔ ۷۷: یا قلب ترید وصله مجّانا 56شمارهٔ ۷۸: در دست غم عشق نهادم دل را 57شمارهٔ ۷۹: از عقل عقیله گشت حاصل ما را 58شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 59شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 60شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 61شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 62شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 63شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 64شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 65شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 66شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 67شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 68شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 69شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 70شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 71شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 72شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...73شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 74شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 75شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 76شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 77شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 78شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 79شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 80شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 81شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 82شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 83شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 84شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 85شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 86شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 87شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 88شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 89شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 90شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 91شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 92شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 93شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 94شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 95شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 96شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 97شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 98شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 99شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 100شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 101شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 102شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 103شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 104شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 105شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 106شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 107شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 108شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 109شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 110شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 111شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 112شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 113شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 114شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 115شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...116شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 117شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...118شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 119شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 120شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 121شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 122شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 123شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 124شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 125شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 126شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 127شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 128شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 129شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 130شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 131شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 132شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 133شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 134شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 135شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 136شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 137شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 138شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 139شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 140شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 141شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 142شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 143شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 144شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 145شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 146شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 147شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 148شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 149شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 150شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 151شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 152شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 153شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 154شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 155شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 156شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 157شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 158شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 159شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 160شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 161شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 162شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 163شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 164شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 165شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 166شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 167شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 168شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 169شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 170شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 171شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 172شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 173شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 174شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 175شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 176شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 177شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 178شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 179شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 180شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 181شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 182شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 183شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 184شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 185شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 186شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 187شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 188شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 189شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 190شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 191شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 192شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 193شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 194شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 195شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 196شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 197شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 198شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 199شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 200شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 201شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 202شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 203شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 204شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 205شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 206شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 207شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 208شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 209شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 210شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 211شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 212شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 213شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 214شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 215شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 216شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 217شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 218شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 219شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 220شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 221شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 222شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 223شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 224شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 225شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 226شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 227شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 228شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 229شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 230شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 231شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 232شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 233شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 234شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 235شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 236شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 237شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 238شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 239شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 240شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 241شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 242شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 243شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 244شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...245شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 246شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 247شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 248شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 249شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 250شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 251شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 252شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 253شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 254شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 255شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 256شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 257شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 258شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 259شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...260شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 261شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 262شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 263شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 264شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 265شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 266شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 267شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 268شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ