به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند

2020عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شاهان جهان چاکر درویشانند
عالم همه خاک در درویشانند
معصومانی که ساکنان قدسند
با این همه اجرا خور درویشانند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 2شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 3شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 4شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 5شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 6شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 7شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 8شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 9شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 10شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 11شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 12شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 13شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 14شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 15شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 16شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 17شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 18شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 19شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 20شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 21شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 22شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 23شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 24شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 25شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 26شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 27شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 28شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 29شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 30شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 31شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 32شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 33شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 34شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 35شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 36شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 37شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 38شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 39شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 40شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 41شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 42شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 43شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 44شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 45شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 46شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 47شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 48شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 49شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 50شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 51شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 52شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 53شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 54شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 55شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 56شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 57شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 58شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 59شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 60شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 61شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 62شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 63شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 64شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 65شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 66شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 67شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 68شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 69شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 70شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 71شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 72شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 73شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 74شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 75شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 76شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 77شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 78شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 79شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 80شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 81شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 82شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 83شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 84شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 85شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 86شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 87شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 88شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 89شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 90شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 91شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 92شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 93شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 94شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 95شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 96شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 97شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 98شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 99شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...100شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 101شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 102شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 103شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 104شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 105شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 106شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 107شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 108شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 109شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 110شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 111شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 112شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 113شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 114شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...115شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 116شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 117شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 118شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 119شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 120شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 121شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 122شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 123شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ