به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر

1550عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرگه که تو آوری بیانی از فقر
در حال تو را دهند جانی از فقر
تا ترک وجود هر دو عالم نکنی
معلوم نگرددت نشانی از فقر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 2شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 3شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 4شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 5شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 6شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 7شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 8شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 9شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 10شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 11شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 12شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 13شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 14شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 15شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 16شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 17شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 18شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 19شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 20شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 21شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 22شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 23شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 24شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 25شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 26شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 27شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 28شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 29شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 30شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 31شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 32شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 33شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 34شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 35شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 36شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 37شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 38شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 39شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 40شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 41شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 42شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 43شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 44شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 45شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 46شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 47شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 48شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 49شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 50شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 51شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 52شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 53شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 54شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 55شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 56شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 57شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 58شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 59شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 60شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 61شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 62شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 63شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 64شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 65شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 66شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 67شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 68شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 69شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 70شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 71شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 72شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 73شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 74شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 75شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 76شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 77شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 78شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 79شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 80شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 81شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 82شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 83شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 84شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 85شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...86شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 87شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 88شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 89شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 90شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 91شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 92شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 93شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 94شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 95شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 96شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 97شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 98شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 99شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 100شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...101شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 102شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 103شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 104شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 105شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 106شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 107شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 108شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 109شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ