به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی

1640عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دردی است طمع که نیستش درمانی
گنجی است یقین که نیستش پایانی
خاک در فقر توتیایی است بزرگ
کان حیف بود به چشم هر سلطانی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 2شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 3شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 4شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 5شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 6شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 7شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 8شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 9شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 10شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 11شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 12شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 13شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 14شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 15شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 16شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 17شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 18شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 19شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 20شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 21شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 22شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 23شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 24شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 25شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 26شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 27شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 28شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 29شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 30شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 31شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 32شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 33شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 34شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 35شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 36شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 37شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 38شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 39شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 40شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 41شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 42شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 43شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 44شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 45شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 46شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 47شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 48شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 49شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 50شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 51شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 52شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 53شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 54شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 55شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 56شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 57شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 58شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 59شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 60شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 61شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 62شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 63شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 64شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 65شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 66شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 67شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 68شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 69شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 70شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 71شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 72شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 73شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 74شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 75شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 76شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...77شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 78شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 79شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 80شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 81شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 82شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 83شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 84شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 85شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 86شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 87شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 88شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 89شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 90شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 91شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...92شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 93شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 94شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 95شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 96شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 97شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 98شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 99شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 100شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ