به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی

2000عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا تو نشوی فرد به فردی نرسی
در راه یگانگی به مردی نرسی
تا تو غم نام و ننگ خواهی خوردن
هرگز به مقام هیچ مردی نرسی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 2شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 3شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 4شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 5شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 6شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 7شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 8شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 9شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 10شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 11شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 12شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 13شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 14شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 15شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 16شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 17شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 18شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 19شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 20شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 21شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 22شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 23شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 24شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 25شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 26شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 27شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 28شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 29شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 30شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 31شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 32شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 33شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 34شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 35شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 36شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 37شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 38شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 39شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 40شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 41شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 42شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 43شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 44شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 45شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 46شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 47شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 48شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 49شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 50شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 51شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 52شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 53شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 54شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 55شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 56شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 57شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 58شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 59شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 60شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 61شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 62شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 63شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 64شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 65شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 66شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 67شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 68شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 69شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 70شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...71شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 72شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 73شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 74شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 75شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 76شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 77شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 78شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 79شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 80شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 81شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 82شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 83شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 84شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 85شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...86شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 87شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 88شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 89شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 90شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 91شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 92شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 93شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 94شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ