به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را

1500عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

افکند بتی به بت پرستی ما را
او راست خبر که نیست هستی ما را
زان می که شب وصال با هم خوردیم
تا روز قیامت است مستی ما را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 2شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 3شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 4شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 5شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 6شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 7شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 8شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 9شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 10شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 11شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 12شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 13شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 14شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 15شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 16شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 17شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 18شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 19شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 20شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 21شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 22شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 23شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 24شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 25شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 26شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 27شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 28شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 29شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 30شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 31شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 32شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 33شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 34شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 35شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 36شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 37شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 38شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 39شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 40شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 41شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 42شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 43شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 44شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 45شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 46شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 47شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 48شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 49شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 50شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 51شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 52شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 53شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 54شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 55شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 56شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 57شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 58شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 59شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 60شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 61شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 62شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 63شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 64شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 65شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...66شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 67شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 68شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 69شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 70شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 71شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 72شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 73شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 74شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 75شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 76شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 77شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 78شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 79شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 80شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...81شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 82شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 83شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 84شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 85شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 86شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 87شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 88شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 89شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ