به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی

1500عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در عالم فقر ار سر هر پر هوسی
سرمست همی دوند هر نیک و خسی
در فهم فرو شدند از وهم بسی
وز وهم نیامده است در فهم کسی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 2شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 3شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 4شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 5شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 6شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 7شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 8شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 9شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 10شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 11شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 12شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 13شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 14شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 15شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 16شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 17شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 18شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 19شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 20شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 21شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 22شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 23شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 24شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 25شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 26شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 27شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 28شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 29شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 30شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 31شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 32شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 33شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 34شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 35شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 36شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 37شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 38شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 39شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 40شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 41شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 42شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 43شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 44شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 45شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 46شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 47شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 48شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 49شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 50شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 51شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 52شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 53شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 54شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 55شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 56شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 57شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 58شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 59شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 60شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 61شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 62شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 63شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 64شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 65شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 66شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 67شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 68شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 69شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 70شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 71شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 72شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 73شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 74شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 75شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 76شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 77شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 78شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 79شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...80شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 81شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 82شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 83شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 84شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 85شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 86شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 87شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 88شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 89شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 90شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 91شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 92شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 93شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 94شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...95شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 96شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 97شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 98شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 99شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 100شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 101شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 102شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 103شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ