به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش

1890عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دانی چه بود جان و جهانِ درویش
دانی چه بود امن و امانِ درویش
آن ملک که بی امان و بی خصم بود
دانی که کدام باشد آنِ درویش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 2شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 3شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 4شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 5شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 6شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 7شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 8شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 9شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 10شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 11شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 12شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 13شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 14شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 15شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 16شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 17شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 18شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 19شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 20شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 21شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 22شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 23شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 24شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 25شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 26شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 27شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 28شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 29شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 30شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 31شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 32شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 33شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 34شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 35شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 36شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 37شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 38شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 39شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 40شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 41شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 42شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 43شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 44شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 45شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 46شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 47شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 48شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 49شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 50شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 51شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 52شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 53شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 54شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 55شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 56شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 57شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 58شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 59شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 60شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 61شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 62شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 63شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 64شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 65شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 66شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 67شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 68شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 69شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 70شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 71شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 72شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 73شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 74شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 75شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 76شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 77شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 78شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 79شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 80شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 81شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 82شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 83شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 84شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 85شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 86شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 87شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 88شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 89شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...90شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 91شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 92شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 93شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 94شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 95شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 96شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 97شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 98شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 99شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 100شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 101شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 102شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 103شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 104شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...105شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 106شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 107شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 108شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 109شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 110شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 111شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 112شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 113شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ