به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد

2020عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

درویش به غم همیشه خرّم باشد
اندر ره فقر زخم مرهم باشد
گر درویشی تو بابلا خوش می باش
کس جای حدیث عافیت کم باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 2شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 3شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 4شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 5شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 6شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 7شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 8شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 9شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 10شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 11شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 12شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 13شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 14شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 15شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 16شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 17شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 18شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 19شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 20شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 21شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 22شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 23شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 24شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 25شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 26شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 27شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 28شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 29شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 30شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 31شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 32شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 33شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 34شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 35شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 36شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 37شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 38شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 39شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 40شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 41شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 42شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 43شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 44شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 45شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 46شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 47شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 48شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 49شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 50شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 51شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 52شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 53شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 54شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 55شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 56شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 57شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 58شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 59شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 60شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 61شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 62شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 63شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 64شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 65شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 66شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 67شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 68شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 69شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 70شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 71شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 72شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 73شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 74شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 75شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 76شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 77شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 78شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 79شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 80شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 81شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 82شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 83شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 84شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 85شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 86شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 87شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 88شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 89شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 90شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 91شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...92شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 93شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 94شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 95شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 96شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 97شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 98شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 99شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 100شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 101شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 102شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 103شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 104شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 105شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 106شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...107شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 108شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 109شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 110شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 111شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 112شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 113شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 114شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 115شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ