به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود

1460عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود
وز بند هوس نمی رهانی دل خود
اینجا تو برای حاصلی آمده ای
ای بی حاصل باز طلب حاصل خود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 2شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 3شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 4شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 5شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 6شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 7شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 8شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 9شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 10شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...11شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 12شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...13شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 14شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 15شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 16شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 17شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 18شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 19شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 20شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 21شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 22شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 23شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 24شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 25شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 26شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 27شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 28شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 29شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 30شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 31شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 32شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 33شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 34شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 35شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 36شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 37شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 38شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 39شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 40شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 41شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 42شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 43شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 44شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 45شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 46شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 47شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 48شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 49شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 50شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 51شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 52شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 53شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 54شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 55شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 56شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 57شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 58شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 59شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 60شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 61شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 62شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 63شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 64شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 65شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 66شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 67شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 68شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 69شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 70شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 71شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 72شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 73شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 74شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 75شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 76شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 77شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 78شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 79شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 80شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 81شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 82شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 83شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 84شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 85شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 86شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 87شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 88شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 89شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 90شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 91شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 92شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 93شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 94شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 95شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 96شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 97شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 98شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 99شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 100شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 101شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 102شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 103شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 104شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 105شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 106شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 107شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 108شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 109شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 110شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 111شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 112شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 113شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 114شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 115شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 116شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 117شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 118شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 119شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 120شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 121شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 122شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 123شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 124شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 125شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 126شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 127شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 128شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 129شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 130شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 131شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 132شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 133شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 134شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 135شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 136شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 137شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 138شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 139شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...140شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 141شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 142شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 143شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 144شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 145شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 146شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 147شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 148شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 149شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 150شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 151شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 152شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 153شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 154شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...155شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 156شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 157شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 158شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 159شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 160شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 161شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 162شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 163شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ