به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است

1990عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

امروز بده بدان جهانی که به است
بستان سبکی را به گرانی که به است
ملکی که به یک نفس مشوّش گردد
درویشی از آن ملک ندانی که به است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 2شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 3شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 4شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 5شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 6شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 7شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 8شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 9شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 10شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 11شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 12شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 13شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 14شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 15شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 16شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 17شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 18شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 19شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 20شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 21شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 22شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 23شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 24شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 25شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 26شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 27شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 28شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 29شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 30شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 31شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 32شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 33شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 34شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 35شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 36شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 37شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 38شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 39شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 40شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 41شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 42شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 43شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 44شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 45شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 46شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 47شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 48شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 49شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 50شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 51شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 52شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 53شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 54شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 55شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 56شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 57شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 58شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 59شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 60شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 61شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 62شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 63شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 64شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 65شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 66شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 67شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 68شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 69شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 70شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 71شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 72شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 73شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 74شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 75شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 76شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 77شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 78شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 79شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 80شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 81شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 82شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 83شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 84شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 85شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 86شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 87شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 88شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 89شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 90شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 91شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 92شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 93شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 94شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 95شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 96شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 97شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 98شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 99شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 100شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 101شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 102شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 103شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 104شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 105شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...106شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 107شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 108شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 109شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 110شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 111شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 112شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 113شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 114شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 115شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 116شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 117شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 118شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 119شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 120شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...121شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 122شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 123شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 124شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 125شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 126شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 127شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 128شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 129شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ