به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست

1920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست
مُدبِر باشی گرت نه رای دَرِ اوست
گر درویشی گدایی از سلطان چیست
آن سلطانان همه گدای دَرِ اوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 2شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 3شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 4شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 5شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 6شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 7شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 8شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 9شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 10شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 11شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 12شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 13شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 14شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 15شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 16شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 17شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 18شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 19شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 20شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 21شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 22شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 23شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 24شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 25شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 26شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 27شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 28شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 29شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 30شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 31شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 32شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 33شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 34شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 35شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 36شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 37شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 38شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 39شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 40شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 41شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 42شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 43شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 44شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 45شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 46شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 47شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 48شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 49شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 50شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 51شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 52شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 53شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 54شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 55شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 56شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 57شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 58شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 59شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 60شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 61شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 62شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 63شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 64شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 65شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 66شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 67شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 68شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 69شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 70شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 71شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 72شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 73شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 74شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 75شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 76شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 77شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 78شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 79شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 80شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 81شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 82شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 83شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 84شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 85شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 86شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 87شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 88شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 89شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 90شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 91شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 92شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 93شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 94شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 95شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 96شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 97شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 98شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 99شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 100شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 101شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 102شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...103شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 104شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 105شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 106شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 107شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 108شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 109شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 110شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 111شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 112شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 113شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 114شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 115شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 116شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 117شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...118شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 119شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 120شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 121شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 122شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 123شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 124شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 125شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 126شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ