به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند

1930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن نقطه که در فقر نهان آوردند
از بهر بسی زنده دلان آوردند
دیوان صفا که پنج نوبت می زد
افسوس که قومی به زیان آوردند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 2شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 3شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 4شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 5شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 6شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 7شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 8شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 9شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 10شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 11شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 12شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 13شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 14شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 15شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 16شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 17شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 18شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 19شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 20شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 21شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 22شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 23شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 24شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 25شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 26شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 27شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 28شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 29شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 30شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 31شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 32شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 33شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 34شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 35شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 36شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 37شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 38شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 39شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 40شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 41شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 42شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 43شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 44شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 45شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 46شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 47شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 48شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 49شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 50شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 51شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 52شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 53شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 54شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 55شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 56شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 57شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 58شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 59شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 60شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 61شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 62شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 63شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 64شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 65شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 66شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 67شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 68شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 69شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 70شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 71شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 72شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 73شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 74شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 75شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 76شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 77شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 78شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 79شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 80شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 81شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 82شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 83شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 84شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 85شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 86شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 87شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 88شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 89شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 90شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 91شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 92شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 93شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 94شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 95شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 96شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 97شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 98شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 99شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 100شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 101شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...102شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 103شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 104شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 105شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 106شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 107شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 108شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 109شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 110شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 111شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 112شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 113شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 114شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 115شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 116شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...117شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 118شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 119شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 120شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 121شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 122شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 123شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 124شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 125شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ