به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است

1950عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفتی عالم به پای درویشان است
عالم همه از برای درویشان است
زنهار مخوان تو هر گدا را درویش
سلطان جهان گدای درویشان است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 2شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 3شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 4شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 5شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 6شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 7شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 8شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 9شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 10شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 11شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 12شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 13شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 14شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 15شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 16شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 17شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 18شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 19شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 20شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 21شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 22شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 23شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 24شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 25شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 26شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 27شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 28شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 29شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 30شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 31شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 32شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 33شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 34شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 35شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 36شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 37شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 38شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 39شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 40شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 41شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 42شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 43شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 44شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 45شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 46شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 47شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 48شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 49شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 50شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 51شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 52شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 53شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 54شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 55شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 56شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 57شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 58شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 59شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 60شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 61شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 62شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 63شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 64شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 65شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 66شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 67شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 68شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 69شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 70شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 71شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 72شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 73شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 74شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 75شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 76شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 77شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 78شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 79شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 80شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 81شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 82شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 83شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 84شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 85شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 86شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 87شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 88شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 89شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 90شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 91شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 92شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 93شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 94شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 95شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 96شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 97شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 98شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 99شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 100شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 101شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 102شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 103شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 104شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...105شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 106شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 107شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 108شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 109شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 110شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 111شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 112شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 113شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 114شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 115شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 116شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 117شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 118شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 119شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...120شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 121شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 122شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 123شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 124شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 125شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 126شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 127شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 128شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ